Ateş sadece düştüğü yeri yakmaz,
Eğer vicdan denilen bir şeye sahipsek
Nereye düşerse düşsün, düşen
Her ateş yüreklerimizi yakar...
"Bir insan acı duyuyorsa canlıdır.
Başkasının acısını duyuyorsa insandır."
~Tolstoy
İşte bir talihsizlik yaşamanın bir sakıncası daha, ateş düştüğü yeri yakar, dinlemeye ve acıyı paylaşmaya hazır olanların sabri, yaşananların bıraktığı etkiden daha kısa ömürlüdür daima, koşulsuzluk tekdüzellikle bezendiğinde asla çok uzun değildir. Ve böylece er ya da geç kederli insan bir başına kalır, henüz acısı dinmediği, hâlâ yatıp kalktığı yegane dünya olan o konudan artık bahsedip durmasına izin verilmediği halde, zira bu ıstıraplı dünya dayanılır gibi değildir ve insanın içine dehşet salar.