Bana doğru döndü. Bu defa bir saniyeden daha uzun sürdü. Bana baktı. Baktı. Baktı. Ve anladı. "Kımıldamayın!" dedi tek seferde. Sadece Su Krallığı değil, Ateş Krallığı da durdu. Gözleri benim gözlerime sabitlendi. Gözümü kırpmadım, dudağımı ısırdım. Hıçkırmamak, ağlamamak için kendimi sıktım. Okyanus aşırı bakışları fırtınasını benim bakışlarıma sürükledi. Çok uzak yoldan gelmiş köhne bir kayıktan farkım yoktu. Ama dalgaların altında kalmamıştım. Batmamıştım. Ve öylesi bir fırtınadan herkes sağ çıkamazdı. "Diz çökün." dedi Arın buz gibi bir sesle. Herkes diz çöktü. Ben çökmedim.
Sayfa 84
Dostum güvercin
Kör bir hücre, içinde ruhum idam.
Hayallerle kaplıdır dört duvarlı zindan, Sıcak bir rüzgar eser küçük pencereden,
Eriyen Salkımlar bedenimi delmez,
Ayaklarım buz.
Yüreğim soğuk.
Beynim kızgın ateş..
Her sabah sesiyle uyandığım,
Dostum ziyaret eder beni,
Güvercinim Ekmek ortağım..
Öyle güzel çırpınır ki kanatları,
Sanki Ahmet kayanın sesi
Nerden bileceksin, beklemenin
Seni yaşamak olduğunu.
Veysel ÇOLAK - Buz ve Ateş
Sayfa 103 - Akdeniz KitabeviKitabı okudu
Sadece sana seslenmek istiyorum, her şeyi ilk defa açıkça sana söylemek istiyorum; her zaman sana ait olan ve hakkında hiçbir şey bilmediğin hayatımı eksiksiz bilmelisin. Ama sırrımı ancak öldüğümde öğrenmelisin, artık bana cevap vermek zorunda kalmadığında ve şimdiki gibi tüm uzuvlarım buz ve ateş içinde sarsıldığında, geri dönüşü olmayan sona gelindiğinde.
Sayfa 8Kitabı okudu
Eskiler
Çocuğum, cahilim ve fakir. Ne farkeder..
Pabucum delik, çorabım ıslak, biraz da
üşüdüm. Saatlerce yürüdüm, ara sıra koştum,biraz geç kaldım. Her şeye rağmen yüzümde gülücük, önümde hayaller, buruşuk defterin kırışık kağıtlarına sığacak kadar. O da yeter.
Sobanın yanında bir yanım buz bir yanım ateş..
Bir gülücük ve bir kaç saniye bana bunları
anlattı. Ve bunların tamamını hissetmiş,
yaşamış, kırılmış, yıpranmış, vazgeçmiş
bir adam. Bu çocuğun tam karşısında. Biri
ötekinin geçmişi, öteki birinin geleceği. Farklı
tabaklarda, farklı kaşıklarla aynı çorbayı
içiyoruz. Bana göre acısı fazla, sana göre tuzu.
Kimisi dibini sıyırıyor, kimisi doyup kalkıyor
masadan...
Ateş topuydum, döndüm yana yana, soğudum.
Suyla, toprakla donandım. Yüreğim kor.
Besledim canlıları, irili ufaklı; şefkatli ve zalimdim.
Ellerim buz, saçlarım yağmur, yüreğim kor.
Bir kararda duramadım ki...
Sayfa 153 - Can Yayınları/2019Kitabı okudu
Neden?
İşlerin nasıl bu noktaya geldiğini inanın hatırlamıyorum. Anımsadığım son şeylerden biri, orta halli bir otel odasında, beyaz ince bir çarşafla sarınıp öylece karşımdaki duvara baktığımdı. Aylardan ocaktı. Yılın ilk ayı… Ve ben soğuk havaya aldırış etmeden camı aralamış ve buz gibi havanın odaya nüfus etmesine seyirci kalmıştım. Üstümdeki incecik
"Diyelim ki Arya'yı sevdin ve o da seni her şeyinle kabul etti. Ne yapacaksın?Kaçacak mısın yine?"
"Kız çocuğundan bahsediyoruz. Kalbi o kadar yükü kaldırmaz."
"Kaçıyorsun."
"Kaçmıyorum. Sadece... Kimse o kadar sevemez. Ailesinin katilinin buz gibi olan oğlunu her şeye rağmen sevemez. Sevmemeli."
Sensiz ve Sessiz Fikri Sancılı Gecelerim
Geceler mi uzadı bu karanlık ne
Buz tutuyor zihnim…
Ağrılı, acılı, sancılı çırpınışlarım
ne kadar kanasa da
tuz basıyor aklım yarama...
çığlıklarımı içime büküyorum
matlığın arkası
ışığın sarı yuvarlağının aydınlatamadığı matlığın arkasına saklanmış,etrafında konuşulan cümleleri birleştirmeye çalışıyordu.
bütün seslerin kulağındaki sert duvara çarparak sessizliğe gömüldüğünü bilsede,duyduğu cümleleri birleştirmek için çabalamaktan vazgeçmiyordu.Bütün cümleler ,bütün başka yarı aydınlık ve aydınlıktaki ağızlardan çıkan