Gelişmiş kapitalizm, büyük ölçüde, Nietzsche'nin ihbar ettiği inkâr haline hapsolup kalmıştır. Ekonomi tam bir ateist olabilir; fakat ona bekçilik eden devlet hâlâ gerçek bir mümin olma ihtiyacı duymaktadır. Elbette illa dinsel iman anlamında değil; bütçe açığı ya da işsizlik verilerinden kolayca türetilemiyecek bazı ebedi ahlaki ya da siyasal hakikatleri paylaşmak anlamında.
Sayfa 250Kitabı okudu
“Benzetmek komik ama biraz şişmanlık gibi eşcinsellik sanki. Tıp bile uzlaşmış değil henüz… Kötü beslenme alışkanlıklar mı, yoksa genetik yatkınlık mı? Doğa mı, yetiştirilme şekli mi? Asıl sorun herkesin burnunu sokmasında aslında. Din gibi bu açıdan da biraz… Benim özelimden kime ne, neysem neyim… İster ateist ister homoseksüel. Ben özeldim kendimi olduğum gibi seviyordum.”
Marx'a göre kendini şekillendiren özne, altını kazabileceğimiz bir temel değil; aksine Doğa, emek, iktidar, tarih, kültür, kan bağı vesairenin ürünüdür. Marx'ın materyalizmi ateist bir materyalizmse, bunun nedeni madde adına ruhu inkâr etmesi değil, insanları konumlandıran ve özgürlükler alanında da varlığını devam ettiren maddi önkoşulları kabul etmesidir.
Sayfa 210Kitabı okudu
Stalin’in yoldaşı Filip Maharadze “Hiçbir seküler okul, Tiflis Papaz Okulu kadar ateist üretmedi,” diye yazdı.
Sayfa 79Kitabı okuyor
Kimi Aydınlanma düşünürleri için din bir yanılgıdır -zaman zaman işe yarayan bir yanılgı olsa da. Romantizm için dinde mistik kabuğu soyularak çıkartılması gereken muazzam hakikatler vardır. Marx, Nietzsche ve Freud için din, dikkatle yorumlanması gereken bir sendromdur. Belki de belirleyici kırılma anı, Nietzsche ile gelir. Nietzsche, ilk gerçek ateist olduğunu iddia eder. Kuşkusuz ondan önce de bolca inançsız insan vardır; fakat Tanrının ölümünün dehşet uyandırıcı ve ilham verici sonuçlarıyla yüzleşen, herkesten önce Nietzsche'dir.
Sayfa 197Kitabı okudu
