"Kendisinden düşler yarattığım boşluğun atlasını, Atlas Vacui'yi bu yüzden yazdım: Sen okuyasın diye değil, yaşayasın diye."
Onu asla affetmeyeceğim.
Bana yaşamayı hak ettiğimi sorgulatan kimseyi affetmeyeceğim.
Sayfa 132Kitabı okuyor
İçimde hazla kederin ebruli karıncası Ormanlardan masal almış bir uzun yol
Kuyuların dünya hevesi gövdemde
Alnımda karakalem bir gelecek resmi
Ağzım kanatları kesik şarkılar
İki bulanık zamandan bir tenha atlas
Gözyaşı mumlarından bir otel odası
Kumların çiçek açtığı deniz bahçeleri...
Seni sevdim. Seni sevdim. Seni sevdim.
Çocukluğumda Granada' da , daha sonra Atlas Dağların,da bütün varsıllığımı yitirmeme neden olan o ani esen fırtına.Yazgının uğursuz fısıltısı.
"Birçok kişi sıradan şeyleri fark etmez."
Bu suçluluk hissi, insani bir his, senin kararlılığınsa bir makinenin, bir robotun tepkisi gibi. Sonuç olarak, eskisi gibi devam edemezdim, sahte bir versiyonuma dönüşemezdim, göğsümün içinde atan bir kalp var. Seninki nerede?
"Alaycılık, zekanın ölü bir formudur."
"Bazı insanlar metanetle acı çeker. Bazıları da beceriksizce."
"Hepimizin farklı lanetleri var. Kendi lütufları var."
"Önsezi geleceğe düşünce yoluyla erişilebileceğinin kanıtı; o halde, neden fiziksel olarak da erişmek mümkün olmasın? Bunu yanı sıra, zaman görebilmeyi bir kenara bırak, geri kalanımızın hayal bile edemeyeceği bir boyut."
"Herkesin her zaman bir seçeneği vardır."
Parmak uçlarında var olan şeyi anlıyor muydu? Diğerleri anlıyor muydu?
Bir şeyi mantıksız bir şekilde arzulamak insani bir özellik değil miydi?
Bir kişinin neye inanabileceğini engellemek mümkün değildi.