" Sonra akşam oldu. Kapandı tüm kapılar. Yarının çocukları bir gün daha büyüdü. Öteki evlerde yılgın lambalar yandı. Bir dut ağacı aynı kaldı,bir de yüreğimin telaşı. Bir sen kaldın,bir de ben..."
" Kirpiklerin ömründen uzundu. Gözlerin hep buğulu. Sakallarının uçları güneşten sararmış,kızıla çalıyor rengi. Dudakların... En çok acıyı onlar taşımış sanki."