"Bir işe ortasından başlanmaz; en başından başlanır. Böylece hayatı tanırsın,sonradan kendini sakınacağın insanları tanırsın. Her şeyi kendi üzerinde sınar, tek bir meteliğin bile ne ağır bedeller ödenerek kazanıldığını yaşayarak öğrenirsin. Adımlarını dikkatle atman, tökezlemeden ilerleyebilmen ancak bu çileli evreden sonra mümkündür."
Sayfa 316Kitabı okudu
"Kendi kovandan kardeşinin kovasına bir şey boşaltman bir sadakadır. İyiliği emretmen ve kötülükten nehyetmen bir sadakadır. Kardeşinin yüzüne gülümsemen bir sadakadır. İnsanların gelip geçtiği bir yoldan taş, diken ve kemik gibi şeyleri kaldırıp atman senin için bir sadakadır. Ne tarafa gidileceğine dair herhangi bir işaret bulunmayan bir yerde bir kişiye yol göstermen bir sadakadır."
Sayfa 342Kitabı okudu
Sanki gönlüme perde çekilmişti. Sonsuz hayat sahnesi önümde ebediyen açık duran mezara dönüşüyordu. Her şey gelip geçince, şimşek hızıyla kaybolup gidince, varlığına bu kadar az zaman boyunca sahip bir beden sele kapılıp suya gömülerek kayalarda paramparça olunca, sen buna artık varlık diyebilir misin? Kendini, etrafindakileri kemirip yemediğin bir an bile yoktur; elinde olmadan her an önüne geleni yıkarsın, en zararsız gezintin bile binlerce zavallı böceğin hayatına mal olur. Binbir zahmetle meydana gelen karınca yuvalarını darmadağın etmek, küçük dünyayı mezara çevirmek için bir adım atman kâfidir. Bana dokunan, dünyanın bazı büyük sıkıntıları, köylerinizi silip süpüren su baskınları, şehirlerinizi yutan depremler değil; doğanın tümünde saklı duran, çevresindekileri, kendini yıkacak hiçbir şey meydana getirmeyen kemirici bir güç kalbimi perişan ediyor. Ben böyle şeylerden korkmuş halde, sendeleyerek dolaşıyorum. Yer ve gök, onların yaratıcı güçleri etrafımı sarmış: her şeyi yutan, sonsuzca yutan yırtıcı canavardan başka bir şey görmüyorum.
Sayfa 58Kitabı okudu
"... Bizim 'öğrenme' dediğimiz şey gerçekte yok. Tek bir bilgi var, dostum, bu da dört bir yandadır, bu da Atman'dır, benim içimde, senin içindedir bu da, her varlığın içindedir."
Sayfa 31Kitabı okudu
Artık kendi kendini yaşamaktı ona düşen; kendi özbeninin Atman olduğunu, Brahman gibi aynı sonsuz tözden yaratıldığını çoktan biliyordu.
Neden babası, bu noksansız kişi her gün temizlenip günahlarından kurtulmaya, temizlenip arınmaya çalışıyordu, her gün yeniden bu yola başvuruyordu? Atman kendi içinde değil miydi onun, yüreğinde o gerçek, o ilk pınar akmıyor muydu? Onu bulmak gerekiyor, kendi Ben’inde bu asıl pınarı bulmak, onu bulup özümlemek gerekiyordu! Başka türlüsü aramaktı yalnız, dolambaçlı yoldu, yolunu şaşırmaktı.