Attila
Yalnız Şarki değil, Garbi Roma imparatorluğunu da endişe istila etmişti. Her iki diyarda da galeyan içinde bulunan milletler, başlarını havaya kaldırdıkları vakit bütün hayat ve istiklallerini kaplayan simsiyah bir bulut görüyorlardı: Attilâ!
Sayfa 85Kitabı okudu
Bana bu cesareti veren gene sen ve senin bana verdiğin aşktır, onun için yolunu kesiyorum, bana cevap vermedikçe seni bırakmıyorum… Bana kolunun kuvvetiyle değil, kalbinle hücum edersen korkarım, yoksa üstüme yürü, ellerimi parçala, kanlı vücudumun üstünden geç, bundan korkmam, Attilâ!
Sayfa 66Kitabı okudu
Bunlar, Kostantiniyye’de (İstanbul) bulunan imparator İkinci Teodos’un Hun hâkanı Attilâ’ya gönderdiği elçi hey’etiydi. Attilâ’nın karargâhına gitmek için İstanbul’dan yola çıkmışlardı.
«Attilâ» kimdir? Bunu kimse iyi bilmiyor. Bizzat kendi bile kendisini meçhuller içinde hissetmiştir.
Attila
Aslanlar dostlarıdır, kaplanlar arkadaşı;
Atlar, ona aşıktır.
Karabulut tahtıdır, yıldırımlar kırbacı;
O, Hunların baştacı.
Cermen, Roma.. her millet,
Ona esir doğmuştur.
Karabulut tahtıdır, yıldırımlar kırbacı;
O, Hunların baştacı.
Sayfa 41Kitabı okudu
bana kolunun kuvvetiyle değil kalbinle hücum edersen korkarım
Sayfa 66Kitabı okudu
"Roma, Cermen.. her millet
Ona esir doğmuştur.
Karabulut tahtıdır, yıldırımlar kırbacı,
O, Hunlar'ın baştacı!"
"...çünkü ben böyle bir rüya görmek istemiştim."