Attila’nın ölümü Avrupa’da büyük inhilallere sebebiyet vermişti. Mütereddi beşinci asır Avrupa’sına ilahi bir el ile sallanan bu kamçının saldığı dehşetten azade kalan düşman memleketlerinde iğtişaşlar zuhur etti.
Bu gözler uzaklara, çok uzaklara bakıyordu; bu gözler uzakları, çok uzakları görüyordu.
Ve Onoryan Attilâ ya mektub'unun
Son satır'larını şu sözleriyle bitirdi.
Ey benim güneşim!
Roma'nın üstünde doğ!
Tâ ki ağlayan gözlerimin yaşları
senin hasretinle tebahhur etsin!..
Onoryan
Sayfa 246Kitabı okudu
Güneş batıyordu. Ovanın ortasından ta ufka kadar uzanan ve bir ucu orada kaybolan siyah ve kalın bir halat görünüyordu: Hun ordusu! Katrandan bir nehir gibi ufkun kanlı denizine akıyordu.
Sayfa 134Kitabı okudu
Hun erkeği ölmedikçe atından inmez ve hayvanın dörtnalını düşman kanıyla boyamadan geri gelmez.
Dijital KütüphaneKitabı okudu
Kraliçe olsanda Attilâ’ya hesap sorarsın :)
…bana bu cesareti veren gene sen ve senin bana verdiğin aşktır.
Aslanlar dostlarıdır, kaplanlar arkadaşı.
Atlar, ona aşıktır.
Karabulut tahtıdır, yıldırımlar kırbacı.
Cermen, Roma... her millet, ona esir doğmuştur.
O Hunlar’ın baştacı.