Dolayısıyla tutarlılık adına, ideolojik ve fikri mevzimizi ölümüne savunmak çok da matah bir şey değil. Hakikatin kendisi, mevzimizden daha değerlidir.
Sayfa 32Kitabı okuyor
Evlerimiz, kendi seslerini yitirmiş durumda.
Sayfa 13Kitabı okudu
İnsanoğlu seyretmeye değer bulduğu şeyleri, üzerinde konuşmaya da değer buluyor.
Sayfa 15Kitabı okudu
bir şehri sevmeye nereden başlanır?
ya da bir şehri sevdiğinizi, o şehrin daha nesini severek kanıtlayabilirsiniz?
Şayet bir öğrenci eğitim çağlarında bu avarelik görgüsünü edinmemişse, vaktini ziyan etme alışkanlığını edinmiş demektir. Biraz garip kaçıyor farkındayım ama şunu demek istiyorum: İstikameti, siyaseti ve kendine dönük bir bilinci olan avarelik, vakti boşa harcamaktan alıkoyan bir şeydir.
“..yüzeyde ideolojik ama derinde romantik ..”