Çîya
@avestaciya
`her tişt bi ziravî dişkê, mirov bi stûrî‘
Öğrenci
Lisans
Karlsruhe, Germany
1 June
18 reader point
Joined on June 2018
Hayat denilen hastalık
Geçmişte yaşayan bir ben vardım. Başka da kimse yoktu. Hiçbir canlının ayak basmadığı o dehşet müzesinde tek başınaydım. Dehşet içinde...
Sayfa 38 - Epub, Doğan KitapKitabı okuyor
Herkese, başka hayatların roman gibi gelmesi. Oysa sadece hayattı hepsi. Anlatınca roman olmuyordu. Belki en fazla, bir otopsi raporu...
Sayfa 27 - Epub, Doğan KitapKitabı okuyor
Reader Follow Recommendations
‘Daha’ anlatılmak istenen
Sonuçta hepimiz, hayatta kalanların çocukları değil miydik? Savaşlar, depremler, kuraklıklar, katliamlar, salgınlar, işgaller, kavgalar ve felaketlerden sağ çıkanların çocukları... Dolandırıcıların, hırsızların, katillerin, yalancıların, muhbirlerin, hainlerin, batan bir gemiden ilk kaçanların ve de başkalarının ellerindeki cansimitlerini söküp alanların çocukları... Sağ kalmayı bilmiş olanların... Sağ kalmak için her şeyi, ama her şeyi göze almış olanların... Bugün hayattaysak eğer, soyağacımızdan birileri “Ya o ya ben!” dediği için değil miydi? Belki de kötülüğün ağır basması bile değildi bu. Doğal olandı... Sadece bize çirkin geliyordu, o kadar... Ama doğada çirkinlik diye bir şey yoktu... Güzellik de... Gökkuşağı sadece gökkuşağıydı ve hiçbir doğa bilimleri kitabında altından geçilebileceğine ilişkin bir bilgi yoktu.
Sayfa 10 - Epub, Doğan KitapKitabı okuyor
Bu hayat acıdan beslenen acıyla örülmüş bir hayattır. Ne kadar kaçmak istersen iste bir türlü peşini bırakmayan bir ağrı... Kalbi çatlatan bir acı: Hiçbir şey acı kadar kişisel ve paylaşılmaz değildir, acı çekmenin en kötü yanı, acının tek başına çekilmesidir. Ama acı çekmeyenler ya da acı çektiğini kabul etmeyenler, diğer insanlardan koparak soğuk bir tecrit hırkasına bürünenlerdir. En yalnız deneyim olan acı, sempati ve sevgiyi doğurur; benlik ve öteki arasındaki köprüyü, birleşmenin araçlarını.
Sayfa 14 - PDF
