Zahar iş programını hiç değiştirmemek üzere çizmiş bitirmişti. Bu programdan bir adım dışarıya çıkmak niyetinde değildi. Sabahleyinsemaveri yakar, ayakkabıları boyar, efendisinin giyeceği elbiseyi fırçalar, dolaptakilere, on yıl asılı kalsa, dokunmazdı. Sonra, bazı günler,
odanın ortasını süpürür; ama kıyılara dokunmaz; eşya kaldırmak zorunda kalmamak için yalnız boş duran masayı silerdi. Bunları yaptıktan sonra
geniş yürekle gidip sobanın üstünde yatmak, mutfakta Anisya ile ya da kapının önünde hizmetçilerle çene çalmak hakkını kazanırdı.Kendisine başka bir iş söylenince bunungereksiz ve imkânsız olduğunu uzun uzadıya ispat etmeye çalışır; istemeye istemeye yapardı.
Ona günlük işlerine yeni bir şey katmayı
benimsetmek imkânsızdı.