"Ana rahminden çıkmamıştır roman kişileri; şu ya da bu sözcüğün itici gücünden ya da temel bir durumdan doğmuşlardır."
Milan Kundera'nın 1982'de tamamladığı 'magnum opus'u (en büyük eseri) gerçekten de öyle anılmayı hak ediyor, hatta biraz da abartılı söyleyecek olursak Albert Camus öldüğünden bu yana kıt'a Avrupa'sında yazılmış olan en
Aşk kaybettiğimiz yarıyı özleyişimizdi işte.
Kitaba olan puanım 7 yıldız. (Bunun sebebi ve puanlama tablom en altta verilecektir.)
SPOİLER İÇEREBİLİR
Bölüm bölüm incelediğim bu kitaba bir de kısaca küçük bir inceleme daha yapmak istedim. Kitap genel anlamda bir deneme kitabı. Bu denemeyi destekleyen bir olaylar örgüsü ile karakterlerimizi
"Hangi ideoloji olursa olsun, iş kendi fikirlerini kendinden olmayana dayatmaya gelirse tüm ideolojiler kötüdür" anafikri bu romanın her yerine sinmiş. Örneğin Tomas birden çok kadınla birlikte olmak istemekte, Teraza tek eşlilik istemektedir. Hatta Tomas, Terazaya "istersen beni aldatabilirsin" demektedir. Teraza tüm roman boyunca sadece bir kere farklı bir erkekle birlikte olur. Ancak kendini kötü hisseder. Aynı şekilde Teraza da Tomas'ı tek işlilik için sıkıştırır ve bu sefer de Tomas kendini kötü hisseder.
1968 yılında Sovyetler Birliği Prag'ı "Komünizm" zayıfladı bahanesiyle işgal ettiğinde yötecilik yapan Çekler yıllar sonra çekilen acıları görmezden gelerek: "Biz kendimizi davaya adamıştık, yapılan haksızlıkların farkında değildik." demişlerdir.
Var olmak sandığımız kadar ağır olmak zorunda değil, aksine oldukça hafif olmalı. Hepimiz her şeyden önce insanız. Sonradan üstümüze yapışan, yapıştırdığımız, yapıştırılan her kavram kurmacadır aslında. Gerçek olan tek kavram olabildiğince insan olmamız.
Çağdaş Klasikleri arasında yer almaktadır. Sovyetler’in Çekoslovakya’yı işgal günlerini detaylı olmayan bir planda kaba taslak anlatmaktadır. Kitabın ana karakterleri Tomas, Terasa, Sabine ve Frank’tır. Birbirine giren ilişkiler bağlılığın ve bağımsızlığın çarpışma durumları vardır. Tomas’ın içgüzar tavırları herkese ait olup kimseye ait olmaması
Yazar savaşın ne olduğunu,doğurduğu buhranları,yıkımları,getirdiği açlığı,yokluğu roman karakteri Teresa ‘nın gözünden anlatır.
Savaşın ortasında,savaşın tüm izlerini taşıyan,dinine bağlı yirmi altı yaşındaki Teresa,henüz on altı yaşındayken Dünya Savaşı'nda babasını kaybetmiştir.Gittikçe insanlara olan inancı yok olur.”İnsanlardan
Her karakterin bakış açısından bir şeyleri görmeyi, irdelemeyi ve anlamayı temele alan aslında dönemin siyasi, toplumsal, bireysel yapısını kişiler bazında işleyen etkileyici bir kitap. Bir akış içerisinde kişilerin acıları, beklentileri, tutumları, sevme ihtiyacı, ait olma hisleri, kaçışları, korkuları oldukça bütüncül işlenmiş. Ana karakterler olan Tomas ve Tereza yoluyla tercih edilenler ve kabul edilenleri düşündürüyor.
Ayrıca Karenin'i konu alan kısımlarda insan ve hayvan arasındaki anlatılması güç ama yaşanması ve hissedilmesi kuvvetli duyguyu biraz anladım. Belki de bütün insanların yitirdiği önemli hislerden bir kısmı da burda saklıdır kim bilir...