Avni Turan
@avniturann
"Şeb-i yeldayı müneccimle muvakkit ne bilir
Mübtela-yı gama sor kim geceler kaç saat"
Öğrenci
Üniversite
İstanbul
İstanbul, 16 Haziran 2003
44 okur puanı
Ekim 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Beyazlanmış yelesi sürünürken rüzgarda,
Bağlanmış gözleriyle sonsuz karanlıklarda
İnleyip inleterek döner zavallı döner...
Geçtiği aynı yoldur, yorulduğu aynı yer.
İşte biz de böyleyiz: Gözlerimiz bağlıdır,
Gönlümüze yalvarır, gönlümüz dualıdır,
İnleyip inleterek senelerce döneriz,
Aynı yerde başlarız, aynı yerde söneriz.
Deriz ki ilerledik, aynı yoldur geçilen,
Bu ebedi zulmette bir saraydır seçilen.
Nihayet bir gün gelir açılır gözlerimiz,
Kurtuluruz dönmekten son sözü söyleyip biz.
"But alas! my Lord, what is blood! what is
nobility! We are all reptiles, miserable, sinful creatures. It is piety alone that can
distinguish us from the dust whence we sprung, and whither we must return.”
Sayfa 40 - FriarKitabı okuyor
Thus Milton describes our first frail mother; though when
he tells us that women are formed for softness and sweet
attractive grace, I cannot comprehend his meaning, unless, in
the true Mahometan strain, he meant to deprive us of souls,
and insinuate that we were beings only designed by sweet
attractive grace, and docile blind obedience, to gratify the
senses of man when he can no longer soar on the wing of
contemplation.
Okur Takip Önerileri
Women are told from their infancy, and taught
by the example of their mothers, that a little knowledge of
human weakness, justly termed cunning, softness of temper,
outward obedience, and a scrupulous attention to a puerile
kind of propriety, will obtain for them the protection of man;
and should they be beautiful, every thing else is needless, for,
at least, twenty years of their lives.
ÖKSÜZLÜK
Sahillerden açılan balık sandalları var ...
Ta baş taraflarında yakılan ateşlerin
Durgun suda alevden sallanan dalları var.
Yükseldi uzaklaşan sandallardan bir şarkı. ..
Bu, son bir hıçkırıktır, bir elemdir ki derin
Matemiyle anıyor yıkılan yüce Şarkı.
Pul pul parıldıyorken ayın altında deniz,
Arkamdan sesi geldi ufka dalan eşlerin ...
Bu ilkbahar gecesi yalnız benim kimsesiz.
Kimsesiz, son matemin yaşıyan yadıyım;
Bir ah bile demeden can veren yiğitlerin
Yollarını gözleyen illerin evladıyım!
Şimdi ta uzaklara, Şarka dönerken yüzüm,
Anladım ki zavallı yurdumun acısını
Duymayan bu beldede kimsesizim, öksüzüm !
First of all, love is a joint experience between two persons — but the fact that it is
a joint experience does not mean that it is a similar experience to the two people
involved. There are the lover and the beloved, but these two come from different
countries. Often the beloved is only a stimulus for all the stored-up love which has lain
Who leads them on with foreign brand,
Far flashing in his red right hand?
"'Tis he-'tis he-I know him now,
I know him by his pallid brow;
I know him by the evil eye
That aids his envious treachery;
I know him by his jet-black ba;b,
Though now array'd in Arnaut garb,
Apostate from his own vile faith,
It shall not save him from the death;
'Tis he, well met in any hour,
Lost Leila's love-accursed Giaour!"
Geçti ömrüm iklimden iklime
Yuva yaptım kaç paket cigaranın bacasında
Yorgunum, kahvem çamur gibi
Batmaya da razıyım, artık beni anla
Yeter ki sen beni
Hiç yazamayacağım bir romanın kollarına atma.
Yokuş aşağı şarkımı söylerdim, sarhoş
"Kanatlarım vardır benim uçarım"
Koşup kaşe kabanından yakalardın uyduruk şarkılarımı
Ne çok ısıtın beni,
Ne çok ısıttım seni,
Buruştu ve kirlendi
23 Nisan'da takılan simli ve tül kanatlarım
Kurtulamadım, üstümde kaldı.
Ben sevgilim ...
Bir çocuk bayramı gibi yaşamak isterdim her aşkı
Cezaya kaldım.
Bir mutluluk şiiri yazamamaktan dolayı
İmlamı iyice bozsam da fark etmez artık.
Kime ne "de-da"ları ayırmasam?
Noktalarda durmasam,
Bir ünleme koşsam yalnızca,
Sonu uçmak olan bir çığlığa.
Kime ne anlatarak bitirsem hayatımı?
Ölümüme de bir şiir yamar nasıl olsa birileri artık.
Bir şaşkınlık şarkısı olarak besteliyorum aşkı
Kaprisli notalar, huysuz sololarla
Bekçisi olmayan geceler denk geliyor bana,
Çaresiz bekliyorum,
Düdük çalıyorum,
İki el ateş ediyorum havaya.
Gecenin bir yarısı oturup ağlıyorum bir çocuk parkında
Ulumak gibi ağlıyorum
Köpekler koşuyor sağımda solumda
Tanrım!
Diyorum sadece
Başka bir şey diyemiyorum zaten o an.
İyi niyetli ve sevimli bir kızdan kalanlar
Sallanıyor durmadan boş salıncaklarda
"Üzgünüm" diyor,
Bir mutluluk şiiri yazamam bu saatten sonra!
İç ses, diye söylendim
Ve ah dedim sonra,
Böyle ah demeyi beli bükük bir ahlat ağacından öğrendim.
Dallarına salıncak kurardı çocuklar,
Hızlı yaşanan bir hayatın şarkılarıydı salıncaklar.
Meyveleri tatsızdı
Eski bir laneten dolayı
Herkes dişlerdi acı meyvelerini,
Ve herkes söverdi ona.
İsmini yazardı herkes onun bağrına,
Ah derdi o. Ah!
İnsan çıtır ekmeği ısırdığında,
Kırıklar dolar kucağına,
İşte orası umudun tarlasıdır.
Ve orada başaklar ağırlaştığında,
Sayısız ah dökülürdü toprağa.
Yapıştırsam da parçalarını hayatımın
Su sızdırıyordu çatlaklarından.
' A private tutor ! ' said Margaret, looking scornful:
' What in the world do manufacturers want with the
classics, or literature, or the accomplishments of a gentleman ?
And in Mlton, Margaret,
I shall find a busy life, if not a happy one, and people
and scenes so different that I shall never be reminded
of Helstone.'
Sayfa 56 - Mr. HaleKitabı okuyor