Güz yaprakları düştü
Gazeller oldu
Bulut indi yeryüzüne
Sevdalı oldu
Bir avuntu biraz keder
Böyle bize neler oldu?
Bu ayrılık bir de hasret
Çekilmez oldu
Ay karanlık hep karanlık
Yüzün bize döner oldu
Bir ihtimal daha vardı
Felaket oldu
Gitme, gitme, gitme kal bu şehirde
Gitme, gitme yazık olur bize
Bendeniz
youtu.be/h1d_1xTot30
Nasıl kaldım bir ipin ucunda
Gerildim durdum ben yokluğunda
Bir avuntu aradım durdum
Gecenin kör boşluğunda...
sular karardığında yekta'nın mezmurudur
benim bir suyum vardı akıyordu
bir toprak yeşertip akıyordu
bir yerlerde birikmeden akıyordu
-o anlatılamaz çömleği bir dere çamurundan karıp yapmışlar
kıyılarındaki evliyakeçesi otlarının kokusu sinmiş sanki
uzağa götürüyor insanı götürüyor bir çorak sarılığın düzüne
Gerçeğe cesaretle yürümek yerine, yalanların hayaline kapılıp savrulan, avuntu yaşamların insanlarıydık biz. O yüzden hep sığ sularda kaldık. O yüzden hiç derinlere kulaç atamadık. O yüzden hep suret hayatlar yaşadık aslı dururken. O yüzden kaybolduk kalabalığın içinde. Yoktu farkımız hiç birbirimizden. Boş bir defterin sayfalarıydık hepimiz...
Liberi aequor
ne dense günlerdir adını sayıklıyorum bu şarkıyla Feridem..
Senden uzakta hep bir şeyler eksik
Gönlümde derman yok, inan bir nefeslik
Ne bir avuntu, ne de biraz ümit
Ne yaptın bana, nedir bu sessizlik
İçimde bir şey acıyor sen gelince aklıma
Sanat; gençler için terbiye, yaşlılar için avuntu, zenginler için süs, fakirler için paradır.
Sanat bir ifadedir.
Sanat, bir haz, bir avuntu ye da eğlence değildir; çok yüce bir şeydir.
Sanat insanların bilincini ve aklını, duygu alanına aktaran bir insanlık yaşamı organıdır.
📙
https://1000kitap.com/yazar/lev-nikolayevic-tolstoy
🎵
youtu.be/vV_b2HGRlF8