Katre, katre erimekte zaman
Gece örtmekte, bir yorgun gündüzü daha yeniden.
Çıkıp gelir; ay, işte penceremde.
Sen de kapımdasın, girmek üzeresin tam da içeri
İs tutmuş yüreğime şavkın düşer
Ve o an odamdaki çiçek ürperir,
Anlarım ki; o da, kıskanmakta seni!