“Bu mantıksız öfkenin kökünde korku var.”
Cahillik korkuyu da beraberinde getiriyordu..
Sayfa 92
Birçok hatam vardı ama sahte gurur bunlardan biri değildi.
Meredith’e 10 puan.
“İki sarayda da vakit geçirdim anne. İkisi arasında seçim yapmak çok da zor değil.”
“Bunu nasıl söylersin Meredith? Karanlık sarayda ben de kaldım ve ne kadar korkunç olduğunu biliyorum.”
“Ben de ışıltılı sarayda kaldım ve altın damarlı mermerlerin üzerindeki kanımın, siyah mermerlerin üzerindeki gibi kırmızı olduğunu biliyorum.”
Ben kendime güveniyordum ama bazı günler kendimden bile şüpheye düşüyordum. Şüphenin beni dürüst tutacağını düşünüyordum. Belki de kendimi kandırıyordum. Belki de kimse böyle bir güce sahip olup adil ve dosdoğru kalamazdı.
Hayatım kontrolümümü kaybetmememe bağlı.
Sayfa 214Kitabı okudu
Kader bana göz kırpmıştı ama iyi bir şey mi yapmıştım, kötü bir şey mi, çok geç olana kadar bilmeyecektim.
Elimden geleni yapacaktım ama bir şeyden emindim: Durumu şimdi kontrol altına almazsam korumalar bana hükmedeceklerdi. Tahtı elde edebilir ama her şeyi kaybedebilirdim.
Böyle bir günü harcamaktan nefret ediyordum. Demek istediğim, bir prensestim. Sadece bu bile, çalışmak zorunda olmadığım anlamına gelmez miydi? Hayır. Ama bir peri prensesiydim. Altın dilesem büyülü bir biçimde elimde bitmez miydi? Keşke.
Karanlık derlerdi ona. Kraliçe “Karanlığım nerede? Bana karanlığımı getirin,” derdi. O emir yakın zamanda birinin kanının akacağı veya öleceği anlamına gelirdi. Garip olan, Doyle’un şimdi benim Karanlığım olmasıydı.