...
Dünyada ne kadar hükümdar varsa.
Hepsine Allahın verdiği metahlar, servetler,
Kayserin bütün hazineleri,
İskender'in radarına varıncaya dek,
Hakanın definelerindeki inciler,
Süleyman'ın yüzüğündeki la'I,
Ne kadar fazlasıyla pahalı olsa da.
Hepsi birden güzelliğin bir parçasına bile değmez.
Sıti ve Zin'in yüzündeki güzellik.
Aşk ateşinin bir deryasına dönmüştü.
Dalgalanıp yükseldiği zaman.
Enginlere inip zirvelere çıkan o güneş.
Yüzlerce can, gönül ve ciğer yakardı,
Masal gibi anlatırdı onları halk.
Güneş ve ay bir araya gelmişti,
Bütün dünyanın alıcı olması bundan.
Sayfa 91 - Gün
Rangoon 1927
"..Sevgilimdi o benim, ama bilmiyordum daha.
Oturmaya gittim yanına onun
hiç bakmadan
yalnızdım çünkü
ve ne ırmak arıyordum ne batan güneş,
ne yelpaze arıyordum
ne ay ışığı ne para,
sadece bir kadın, ellerim için,
göğsüm için bir kadın istiyordum,
aşkıma ve yatağıma bir kadın,
(...)
sevmek için istiyordum onu, sevmemek için,
(...)
istiyordum onu çok yakına, öyle yakına
ısıracak kadar dişlerini öpüşlerimle,
hoş kokulu istiyordum onu kimsesiz kadını,
kızgın bir unutuşla can atıyordum ona.
O da ister miydi
istemez miydi ya da çektiğini benim gönlümün?
Martaban'da, demirden sular yanında,
geldi mi gece, ki orada yükselir ırmaktan,
dev balıklarla dolu bir ağ gibi,
gittik onunla ben birlikte gömmeye kendimizi
acı sevincine umutsuzların."
Sayfa 108-109, Altın Kitaplar Yayınevi, II. Bölüm: Labirentte AyKitabı okudu
Sırrımı ay ile paylaştım
Güneş doğunca
Sırda açığa çıktı
“Satın alınamayan şeyleri severim ben;
Deniz gibi,
Gökyüzü gibi,
Ay ve güneş gibi,
Ve sevgi gibi...”
Sabahattin Ali
biliyorum sen yine
parmak uçlarında üşüyorsun.
aramızda kıvrılıp yatan uzaklığa inat, ayaklarınla kasıklarımın kasırgasını,
ellerinle yüreğimde yaktığın ateşi düşlüyorsun.
sularımız sızıp karışıyor ay karanlıkta
ve çırılçıplak bir ırmağa dönüşüyoruz yatağımızda.
apansız pencerende gülümsüyor güneş, ne güzel!
bütün parmakların tıkır tıkır işliyor.
iştahla biliyorsun, yaşamaktır aşk
geceyle gündüzün sessiz geçişimidir bir uyku boyunda
delice bir yangın parmaklarının buzulunda
ah şahrud,
her yerimiz nasıl da şaşırıp kalmaya istekli!
Tunay Bozyiğit