Bir şey içime oturup kalmıştı.Yok olmak, toz olmak istiyordum.Varlığım orada olmamalıydı.Gelip beni alsalardı. Uzaydan bir yerlerden gelselerdi.Sessiz sedasız kaybolsaydım..
Herkes ne diyecek? Bu ana kadar herkesten ne gördüm ki..Bana en yakınlar dahil olmak üzere, bu herkes dedikleri şey beni üzmekten, hayatımı manasız bir hale sokmaktan başka ne yaptı?
Bazen durduk yerde bir olayın bütün yaşamımı değiştireceğine inanırdım.En çok da bu mecburi eve dönüşler sırasında, tam kapıda yakalardı bu duygu.Eşikte öylece kalır, gözlerim dalar, çocuksu bir umutla bir şeylerin olmasını beklerdim.
