.
.
"İki insanın birbirlerine en uzak olduğu an, karşı karşıya oturmuş, birbirlerinin gözlerine bakarlarken söyleyecek tek bir laf bile bulamadıkları andır."
.
.
"İki insanın birbirlerine en uzak olduğu an, karşı karşıya oturmuş, birbirlerinin gözlerine bakarlarken söyleyecek tek bir laf bile bulamadıkları andır."
İki insanın birbirlerine en uzak olduğu an, karşı karşıya oturmuş, birbirlerinin gözlerine bakarlarken söyleyecek tek bir laf bile bulamadıkları andır.
"İki insanın birbirlerine en uzak olduğu an, karşı karşıya oturmuş, birbirlerinin gözlerine bakarlarken söyleyecek tek bir laf bile bulamadıkları andır."
"İki insanın birbirlerine en uzak olduğu an, karşı karşıya oturmuş, birbirlerinin gözlerine bakarlarken söyleyecek tek bir laf bile bulamadıkları andır."
Bir şey yapmak, bir şey düşünmek aynı derecede tahayyül ötesiydi.
Uykusu yoktu ve müzik hoşuna gidiyordu.
Onunla sevişmedik. Ama onu karanlıkta bekleyen sessiz bedeni elleri ve dudaklarıyla tanıdıktan sonra kıyısına kadar geldik.
Her şey yavaş yavaş birbirine karışıyordu..
Zaman bir an için durdu.
Daha basit ya da cahil insanların arasında olay bu şekilde gelişmezdi, belki bir tokat ya da küfür merhameti ve tevazunun bizden kibarca gizlediği doğru yolu da içerebilirdi.
Kendimizce her ikimiz de bir hata, durdurulabilecek ama ikisinin de durdurmaktan aciz oldukları bir yanılgı..
Bir gün onu okuyacak kadına, her zaman ki gibi artık çok geç.
Öyle sanıyorum ki, su olmadan yüzmeyi denedim.
Çok büyük bir uzaklık, çok fazla olanaksızlıklar vardı sizinle aramızda; aynı oyunu oynamıştık ancak siz hâlâ canlıydınız.