Kitap o kadar sürükleyiciydi ki tek solukta bitirdim. İnsanı insana yaptığı zulmü ne kadar düşünürsem düşüneyim bir anlama, nedene bağlayamıyorum. Onların yitirilen hayatları için hiçbir dönüş yokken insanların insanlık dışı hareketleri, kararları günümüzde dahi devam edebiliyor. Bu yozlaşmış fikirler bitmediği sürece savaşa ve sömürüye asla son bulamayacağımızı düşünmek de geleceğe karşı beni kaygılandırıyor. Sanırım bir de uçurtma avcısını okuduğumda bu denli insanlıktan utanmış o çocukların acısını yüreğimin en dibinde hissetmiştim. Umarım çocukların saflığında, çocukların umuduyla, o çocuk olma mutluluğuyla süregelir tüm fikirler ve eylemler. Ve umarım ırkçılığın, ayrımcılığın, fikir ve inanç özgürlüğünün olduğu mavi bir gökyüzünde gülücükler saçarak koşar bir gün çocuklar.
