Öncelikle incelememe şu alıntıyla başlamak istiyorum: “Bir şeyler yapıyorum, yürüyorum, konuşuyorum, yemek yiyorum yani her zaman yaptığım işleri sürdürüyorum ama nasıl anlatsam, bir boşluk duygusu içimde. Sanki içimde derin bir hiçlik var.”
Evet,dünyanın hangi köşesinde huzur kaldı ki artık. Huzur ne, nerede? Nasıl bulunur ki? Kitabı okuduktan sonra sürekli şu soruları sordum kendime. Sonra sürekli ben de bir insanım diye tekrarladım. Evet, insan olmak? İnsan sadece kemik ve etten mi ibarettir? İnsan ne demek? Niye artık dünya bu kadar kötü? Niye artık dünya bu kadar soğuk? İçimizdeki hareselerden kurtulmak niye bu kadar zor? İnsanlığımızı unutturan şeyleri biz niye unutamıyoruz, niye sürekli onları yapıp duruyoruz? Bu öfke, kin, nefret niye ? İnsan olmak niye bu kadar zor ve bir o kadar da acı? İnsan olabilmek ve kalabilmek dileğiyle…
“Ben bir insandım!”
