Gidenler sevinçliydi. Geride bıraktıklarına karşı ayıp olmasın diye üzgün görünüyorlardı.
Sayfa 209 - İletişim YayınlarıKitabı okuyor
Kaç kez hayretle baktım sana, başlangıcı düne ait bir pencereden,
öylece durdum ve hayretle baktım. Yeni kent, benim için
yasak kent gibiydi henüz ve inatçı manzara kararmaktaydı;
sanki ben, hiç yoktum. En yakınımdaki nesneler bile çabalamıyordu
anlaşılır olmak uğruna.
…
anladım ki, sendin benimle oynayan, ey yetişkin gece,
ve o zaman hayretle baktım sana.
…
evet, ey büyük gece, bir ayıp değildi senin için beni tanıman.
Soluğun üstümden geçti. Engin ciddiyetlere yayılmış gülümsemen ise, benliğime işledi.
…
o zaman neden,
evet neden, ey acımasız gece, hissetmeyi bilen, isteyen
biri, kendini açan biri, sonunda neden benzemesin sana?
Büyük GeceKitabı okuyor
"İnsan öldürmenin bazı durumlarda meşru kabul edildiği bir ülkede, öldürürsün, gerekirse kan parası verirsin, kurbanın ailesiyle el sıkışıp yolunuza gidersiniz. Öldürmenin meşru ve haklı sayıldığı haller ise vatan uğruna, namus uğruna, kan davası uğruna, futbol takımı uğruna, parti uğruna öldürmektir, bunun dışındakiler ayıp sayılır. "
SUSKUNLAR DERNEĞİ
(Sus, deneme bir iki... A-se. Sus-sus...)
Biz kaç kişiyiz ? Bilmiyorum, saymadım. Belki binler, milyonlar, belki de sadece bir kişiyiz. Biz 'suskunlar derneği'yiz. Diyorum ya, kaç kişiyiz bilmiyorum. Böyle her ay toplanıp, topluca bir konferans salonunda susuyoruz. Sırası gelen çıkıyor kürsüye ve mikrofona doğru susuyor , biz onu dinliyoruz. Madem ki konuşmak artık bir anlam ifade etmiyor, madem ki konuşunca hiçbir şeyi yoluna koyamıyoruz, bunu biliyoruz, biz de artık susuyoruz. He bu arada, kimse kimsenin susmasından bir şey anlamıyor. Susmak, iyi ki resmi dilimiz değil, yoksa anlaşamaz kimse kimseyle. Ama konuşmakta değil resmi dilimiz, o zaman da anlaşamıyoruz birbirimizle. Bizim resmi dilimiz, 'dilimiz'. Susarak terbiye ediyoruz ayda bir kere. Susmakta da epey iyiyiz söylemesi ayıp. Bazen bazı zaman, biri çıkıyor kürsüye, öyle bir susuyor ki, koskoca konferans salonunda yalnız hissediyoruz kendimizi. Gerçi hep böyle oluyor, herkes iyi susuyor. Diyorum ya, kaç kişiyiz bilmiyorum. Belki bin, belki milyon, belki yalnız sadece tek bir kişiyiz...