Ahmet Murat'ın bir kaç şiirini okumuştum ama denemelerini ilk defa okudum.
Mustafa Kutlu gibi, İbrahim Tenekeci, Ali Ayçil biraz Tarık Tufan biraz Selahattin Yusuf gibi, Aykut Ertuğrul gibi... Kısacası "bizim" yazarlardan.
Her denemenin tadı ayrı, dura dinlene, düşüne düşüne,okuduklarimin üstüne iki cümle de ben kurarak fakat bir gecede bitirdim.
Kitaba adını da verdiği avarelik gorgusunden kastini pek beğendim.
Her entelektüelin,okuryazarin belli ritüelleri vardır.
Ben mesela basmalı kalem kullanmam hiç. Kurşun kalemle yazarım. Pilot kalemimin markası yıllardır aynıdır,bitmeden yenisini alırım. Çayı muhakkak ince bellide ve mümkünse kahvehane çay tabağında,bergamotlu içerim.
Dinlediğim müzik listesi yıllardır aynıdır...
Kitaplarımın hep aynı kalemle altını çizer ayrıca bir not defterine yazarım,bu işe mesai harcarken dinlenirim.
Ahmet Murat da diyor ki;
"Şayet bir öğrenci eğitim çağlarında bu avarelik gorgusunu edinmemişse,vaktini ziyan etme alışkanlığını edinmiş demektir. Biraz garip kaçıyor farkindayim ama şunu demek istiyorum: İstikameti, siyaseti ve kendine dönük bir bilinci olan avarelik, vakti boşa harcamaktan alıkoyan bir şeydir."
