Bankada kalan para mı, herhangi bir yerde bir arsa mı, x yerdeki o kocaman villa mı, bir şirkette büyük bir hisse mi? Bize ailemizden kalan sadece elimizin tersiyle itebileceğimiz- itmemizin mümkün olduğu- böyle şeyler mi miras kalan sadece. Ya “bu konu hakkında tek kelime daha konuşmayacağım” dedikçe daha çok maruz kaldığımız olaylar, peki ya onlarca terapi görmemize sebep olan o travmalar, tam unuttum derken ısıtılıp önümüze getirilen kendi irademizin dışındaki yaşanmışlıklar, hayatımızda mecbur kalan o insanlar… Ya istesek de silemeyeceğimiz o yaşantılar. Sildim, bitti, gitti, unutacağım dediğimiz ama asla silinmeyen, bitmeyen, sonu gelmeyen o şeyler…
Asıl mirasın ailemizden aldığımız travmalar olduğundan acı bir yaşanmışlıkla bahsedilmiş kitapta. Okurken acıyı, hayal kırıklığını, o duygu karmaşasını, o kendi için iyi bir şey yapmaya çalışma çabasını, kocaman sesler çıkaran o hayal kırıklıklarını yazarla birlikte sessiz sessiz yaşadım. Kramplarla dolu bir okuma süreciydi.
