Beni her zaman istemişti. İçimde, derinde bir yerde bunu
hep bilmiştim. Hep. Son dokuz yılını o da benim gibi ya
şamıştı. Yalnız. İkimiz de kendi yollarımıza savrulmuştuk.
Ayakta durmuş birbirimize bakarken enerji birikiyordu. Zihinlerimiz bir zamanlar inandığımız yalanları inkar ederken
kıpırdayamıyorduk. Her şey gün gibi açıktı. Bir
Sayfa 221
Aylardan aralık, dışarıda zemheri ayazı... Kalabalık, soğuk, sisli ve puslu sabahların dayanılmaz yalnızlığı... Geride bıraktıklarım, dostlarım, arkadaşlarım, sevenlerim ve sevdiklerim... Kafamın için
de yankılanan hep aynı soru: Ne işim var burada benim? Etrafımda birbirine selam veren simalar, gülen, konuşan, hal hatır soran... Arada dostluktan ziyade yıllanmış zamanın yakınlığı... Biz bir aileyiz duygusu ya da bir kabullenilmişliğin yanılgısı... Herkesin birbirini tanıdığı, en azından adını bildiği bir ortamda yeni gelen olmanın yalnızlığı... Dışarıdan, dışlanmış ya da henüz kabullenilmemiş olan... Birkaç kişinin belki beş on kabullenme çabası ya da hoş geldin ritüeli. Adet yerini bulsun diye hani! El sıkışmaların arasında gittikçe büyüyen yalnızlığımın boğazıma düğümlenmesi... Etraf soğuk, aylardan aralık, dışarıda zemheri ayazı...
Mevsim kıştı. Kalbim kıştı. Dışarısı kıştı, içerisi kıştı, içim dışım her yanım kıştı. Öyle bir zamanda fark ettim onu. Merdivenlerden ağır ağır inen bir ışıltı... Ne bir hoş geldin dedi ne de merhaba. Sadece küçük bir tebessüm belirdi dudaklarında: sımsıcak, içten, sevgi dolu...
İçimde yankılanan kocaman ses parça parça olup karışıyordu zemheri ayazına. Onu her gördüğümde yüzümde beliremeyen kocaman bir sevinç gelip yerleşiyordu kalbimin en derinlerine. Sesini duymak istiyordum oysa o hiç konuşmuyordu benimle ama ne zaman görse yüzünde kocaman bir gülümseme... Melek! Ben ona melek diyordum, o bana ne diyordu bilmiyorum.
Sara sessizce inlerken gözlerimi bacaklarının arasından, ona dokunduğum yerdeki hareketlerden alamıyordum. Ba- caklarını daha da açıp beni kendine doğru çekişini izliyor- dum. Bana karşı bu kadar uysal oluşu hoşuma gitmişti. Ona istediğimi yapabiliyordum ve her şeyi kabul ediyordu. Ama bunu sevmesi, kendini bu kadar çaresiz bir şekilde unutması
Sayfa 79
...Bunu düşünürken, bu akşam, kalbim ve midem paramparça, sonunda kendi kendime hayatın belki de bu olduğunu söylüyorum. Fazlasıyla umutsuzluk. Ama aynı zamanda, güzel bir-iki an. Zamanın aynı olmadığı. Sanki müzik notaları zaman içinde bir tür parantez açıyor. Bir erteleme. Buradaki başka bir yer. Asla'daki her zaman.
Sayfa 300 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
“Bu akşam, kalbim ve midem paramparça, sonunda kendi kendime hayatın belki de bu olduğunu söylüyorum. Fazlasıyla umutsuzluk. Ama aynı zamanda, güzel bir iki an. Zamanın aynı olmadığı…”
Sayfa 276 - (e-kitap)Kitabı okudu
"Hayatıma girdin ve bana yaşadığımı hissettirdin. Bir kalbim olduğunu hatırlattın. Yokluğunda acı neymiş onunla tanıştım ben. Sen bana bir insana hiç kimseye olmadığım kadar bağlı olabilmem için yan yana olmama gerek olmadığını gösterdin. Uzağımda ama kalbimin en içindeydin. Şimdi ayı izliyorsun, biliyorum. Ben de izliyorum. Her gece ayı
Sayfa 184Kitabı okudu
Sorduğu için mutluydum. Bu kesinlikle umursadığı anlama geliyordu. "Çok geç olmadan birine tamamen bağlı olmak ve evlenmek istiyorum. Bebek de istiyorum. Belki üç tane. Aynı zamanda seyahat etmek, dünyanın 7 harikasını ziyaret etmek, tüplü dalış yapmak, Costa Rica'daki şelalenin altında durmak ve seni öpmek istiyorum."
Uzanıp elimi tuttu.
Kalbim kabardı.
"O sırayla değil," dedi.
Dudaklarım yukarı kıvrıldı çünkü isteklerimi bir tanesini de karşı çıkmamıştı. Hatta gözlerinde bunu görebiliyordum. O da hepsini yapmak istiyordu.
Sayfa 356
_Derin acılar, insanı seçkinleştirip diğer insanlardan farklı kılar.
_Wagner, çok derin acılar çeken biri – diğer müzisyenlerden üstün yanı da bu. Her alanda Wagner'e ve bestelediği müziğe hayranım.
_Derin acılar çekmiş her insanın ruhsal iğrençliği ve gururu, bir kişinin ne kadar acı çektiği, neredeyse onun değer dizgesi içerisindeki yerini
Sarrul-Esrar da insanları cismani ve ruhani olarak ikive ayit dim. Cismani olan insanlara genel insanlar, ruhani insanlara da özel insanlar dedim. Özel insanlar vatanı için ihrama giren kisilerdir Genel insanın vatanina dönmesi derecelere dönmesidir Genel insanın üç derecesi vardir. Meva cenneti, naim cenneti ve firdevs cennetidir. Genel insan,
Sayfa 202Kitabı okudu
Hayatın senaryoları.
Geçti," dediğimde ise, Elif'in yanına oturmuş ve onu kollarımla simsıkı sarmalamış bir hâlde bulmuştum kendimi ve nazik kalbim beni olduğu kadar bana şaşkınlıkla bakan Bora'yı da sersemletmiş olmalıydı. Dışarıdan bakıldığında anlaşılması güç bir kümenin içine girmiştik üçümüz de ve ben normal zamanda, asla Bora ve Elif'le beraber aynı kümeye girmeyi kabul edemezdim. Bunu Bora da kabul etmezdi. Fakat hayat öyle enteresandı ki, bazen böyle senaryolar yazıyordu ve bizler de sadece oynamak zorunda kalıyorduk.
Sayfa 373 - NazlıKitabı okudu
&Muhtemelen böyle bir insan tek olarak ölemez. Onunla birlikte başka birçok şey de ölür. &Böyle sırların cevabı yoktur. Sadece hayat cevap verir, hem de bazen sürpriz biçimde. &Peki bir insanın, bir diğerinin ruhu üzerindeki iktidarı nedir? &İlk kez hastalıklı, şiddetli bir acı hissettim; sanki biri beni sivri bir nesneyle, bir
_İnsanIar, kuşIar gibi uçmayı, baIıkIar gibi yüzmeyi öğrenmişIer ama insan gibi yaşamayı öğrenememişIer.
_Görmek isteyenler için ışık, istemeyenler için karanlık vardır.
_Hiçbir şeyi kendisi kadar sevmeyen insan, sevdiği varlıkla, kendi kendisiyle baş başa kalmaktan çok hiçbir şeyden korkmaz. Her şeyi kendi için arar ama en çok kendinden kaçar.
_Çok defa hem kendimden hem de her şeyden bıkmış bir haldeyim.
_Aşık olan körleşir ve evlendikten 8 gün sonra gözleri açılıp gerçekle yüzleşir.
_Espri, ince zekalıları ve avanakları ortaya çıkarır.
_Dürüstlük, en mükemmel politikadır.
_Ahlak bir şahsiyet meselesidir. Kişinin kusurlu olduğunu fark edebilmesi için ahlaklı olması şarttır.
_Doğada
"...Bir gecede hayatımın en önemli insanı oldun. Seni bulmadan önce kalbim atmıyordu, şimdi ise durmuyor. Çünkü sen varsın. Çünkü bir şekilde benimsin. Bana eskiden kim olduğumu hatırlatmakla kalmadın, aynı zamanda beni daha iyi bir adam olabileceğime de inandırdın. Ben ancak sen yanımdaysan iyi olabilirim..."
“Bu akşam, kalbim ve midem paramparça, sonunda kendi kendime hayatın belki de bu olduğunu söylüyorum. Fazlasıyla umutsuzluk. Aynı zamanda, güzel bir-iki an.”