“Bu akşam, kalbim ve midem paramparça, sonunda kendi kendime hayatın belki de bu olduğunu söylüyorum. Fazlasıyla umutsuzluk. Ama aynı zamanda, güzel bir iki an. Zamanın aynı olmadığı…”
Sayfa 276 - (e-kitap)Kitabı okudu
Son!
… “Bunu düşünürken, bu akşam, kalbim ve midem paramparça, sonunda kendi kendime hayatın belki de bu olduğunu söylüyorum. Fazlasıyla umutsuzluk. Ama aynı zamanda, güzel bir-iki an. Zamanın aynı olmadığı. Sanki müzik notaları zaman içinde bir tür parantez açıyor. Bir erteleme. Buradaki başka yer. Asla'daki her zaman. Evet, bu işte! Asla'daki her zaman."
Sayfa 300 - Kırmızı kedi, 18. BasımKitabı okudu
... bu akşam, kalbim ve midem paramparça, sonunda kendi kendime hayatın belki de bu olduğunu söylüyorum. Fazlasıyla umutsuzluk. Ama aynı zamanda, güzel bir-iki an. Zamanın aynı olmadığı.
Sayfa 300Kitabı okudu
Bunu düşünürken, bu akşam, kalbim ve midem paramparça,
sonunda kendi kendime hayatın belki de bu olduğunu söylüyorum.
Fazlasıyla umutsuzluk. Ama aynı zamanda, güzel bir iki an.
Zamanın aynı olmadığı. Sanki müzik notaları zaman içinde bir tür
parantez açıyor. Bir erteleme. Buradaki başka yer. Asla'daki her
zaman.
Evet, bu işte! Asladaki her zaman.
Korkmayın Renee intihar etmeyeceğim. Hiçbir şeyi de yakmayacağım.
Çünkü sizin için, bundan böyle asladaki her zamanların peşinden
koşacağım.
Bu dünyadaki güzelliğin.
Sokak fenerlerini düşünürken gökyüzüne baktım. Koyu karanlıktı, ama öbek öbek bulutların arasından dipsiz kara lekecikleri açıkça seçebiliyordum. Birden bu lekelerin birinde küçücük bir yıldız fark ettim ve dikkatle incelemeye başladım. İzlerken birden bir düşünce geldi aklıma: Evet, bu gece kendimi öldürecektim. Daha iki ay önceden aklıma
İfadet-ül Meram
İfadetü'l-Meram
Kur'an-ı Azîmüşşan bütün zamanlarda gelip geçen nev'-i beşerin tabakalarına, milletlerine ve ferdlerine hitaben Arş-ı A'lâdan îrad edilen İlahî ve şümullü bir nutuk ve umumî, Rabbanî bir hitabe olduğu gibi; bilinmesi, bir ferdin veya küçük bir cemaatin iktidarından hariç olan ve bilhâssa bu zamanda, dünya maddiyatına ait pek
Sayfa 9 - Zehra Yayınları
Tam 40 gün oldu sen gideli.
Kırk günün ilk gününden başlayayım. Bir sabah uyandım ve sen öldün. Haber bana kuş olup ulaştı. Ecel kuşu diye bir kuş varmış, bilmiyordum. Haberi boynunda kara bir zarfla, o getirdi. Katladığın yerden açıp baktım, “Sevgilim ben öldüm hoşça kal” yazıyordu. Yaşasaydın sana derdim ki; “Yalnız hemşerim, bu haber sevdiğine böyle mi verilir?” O saatten
bu akşam, kalbim ve midem paramparça,
sonunda kendi kendime hayatın belki de bu olduğunu söylüyorum. Fazlasıyla umutsuzluk. Ama aynı zamanda, güzel bir iki an.