ARAGORN İLE ARWENİN ÖYKÜSÜNÜ
"Arador Kral'ın dedesiydi. Oğlu Arathorn evlenmek için Aranarth soyundan gelen Dfrhael'in kızı olan Zarif Gilraen'e talip olmuştu. Bu evliliğe karşı çıkmıştı Dfrhael; çünkü Gilraen küçüktü ve Dtinedain âdetlerince evlilik yaşına ulaşmamıştı henüz.
"'Dahası,' demişti, 'Arathorn olgun yaşta, sert bir adamdır
Han Duvarları
-Osmanzade Hamdi Bey'e-
Yağız atlar kişnedi, meşin kırbaç şakladı,
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
İlk sevgiye benzeyen ilk
"Zamanımı heba ettim
Ve başaramadım.
Nasıl özledim buluşmayı,
Ama huzur umudum kalmadı
Şu iki günlük dünyada;
Bir gün üzüntü,
Ertesi gün ayrılık."
Hatırlayın, çocukken düştüğünüz için top oynamaktan vazgeçmediniz, oynamaya devam ettiniz. Şekeriniz elinizden alındığında alan kişiye küsmediniz, ona kin beslemediniz, bunu bir izzet nefis davasına dönüştürmediniz, belki o an çok kızdınız ama sonra unuttunuzuz, yaralanmadınız. Sildiniz kafanıza atan arkadaşınız sizi çok ağlatsa da ertesi gün elinden tutup yine birlikte okula gittiniz onunla. biricik sınıf arkadaşımız taşınıp gittiğinde bir daha arkadaş edinmemeye yemin etmediniz, sonunda yine ayrılık olabilir korkusuyla yeni arkadaşlıklar edinmekten kaçınmadınız, sevmeye devam ettiniz, güvenmeye ve yeni dostluklar edinip gelişmeye devam ettiniz, gürül gürül akıp gitti mi hayatın içinde. Tecrübelerinizyn adına “yara“ koymadınız.
Sayfa 173Kitabı okudu
Ayrılık da hastalık gibi yaşanır. Hani kimi ateşli hastalıklar vardır; sabahları daha iyi kalkar, gündüzleri iyileştiğini sanırsın, hallettiğini. Akşam indiğinde yeniden ateşin yükselir, gözlerin kararır; özlersin, çok özlersin; sandığın kadar halledememiş olduğunu anlarsın, ateşin sürüyorsa hiç halledemediğini düşünmeye başlarsın. Sonra ertesi gün gene aynı şey olur, sabah bir armağan gibi hafif gelir, sonra yine akşam iner. Ateş. Kor. Bir süre böyle sürer bu. Kimi zaman iyileşirsin, kimi zaman çaresizliği unutmak sanırsın, kimi zaman artık hiçbir şey sanmayacak
kadar kapılırsın gündelik hayatın akışına.
Aşk bazen acısız, ağrısız yıllarca durur aynı yerinde. Acısı geçeni, geçti sanırsın.
Sayfa 78Kitabı okudu
“Amcam Vahidettin Efendi’ye Enver Bey’i seçtiğimi söyledim. Çok isabetli bir karar verdiğimi ve zatı şahanenin de buna çok memnun olacağını söyledi.
Ertesi gün Enver Bey’in validesi Dolmabahçe Sarayı’na geldi, nişan yüzüklerini taktı. Nişanlım o zaman Berlin’de ateşemiliter idi.
Bir sene süren bu tatlı ayrılık bizi birbirimize yaklaştırdı. Enver Bey yine uzakta iken 1911’de Dolmabahçe Sarayı’nda nikahımız oldu.”
Sayfa 56Kitabı okudu
