Marion gelip yanıma oturuyor. Bir babanın kızına yapacağı gibi,
kolumu omzuna sarmak istiyorum. Onun bunu istediğini sanmıyorum ama sonra hiçbir şey söylemeden başını omzuma koyuveriyor. O gece divanın üizerinde, Marion on yaşındayken, başını
omzuma koyuşu geliyor aklıma. O anda bu, dünyanın sonu gibi gelmişti. Şimdiyse yeni bir başlangıç gibi geliyor.
Zaman bazen bizi şaşırtabiliyor.