Sonrasında sabaha kadar ve sabahtan geceye ve bir daha geceden sabaha kadar; sonsuz yolculuğuna devam etti rüzgâr. Kiminin ilk, kiminin son nefesi oldu. Kiminin en mutlu anında ciğerine çekip tuttuğu o heyecanlı soluğu iken, kiminin mutsuzlukla yıkıldığı anındaki midesine çöken o ağırlığın bir parçası oldu. Ama bir yolunu buldu ve devam etti yolculuğuna. Rüzgâr gibi olmalı insan. Asla dinmemeli, devam etmeli.