Çünkü insan denen mahlukun en önemli niteliklerinden biri unutmaktı. İyiliği de kötülüğü de, acıyı da mutluluğu da, korkuyu da sevinci de unuturlardı. O yüzden aynı hataları tekrarlarlardı.
“Sahi nasıl bitiyor bu yol;
ne var bu yolun hemen arkasında?
Sadece ‘olmak’ durumu milyonlarca kâğıt kesiği gibi incecik çizikler hâlinde kanatıyor ruhlarını.”