Dost ol kişidir ki, öldürülmesi muhâkkak ve mukârrer olan gecede Peygamber-i Ekber’in yatağında yatar, O’na Şâh-ı Velâyet denir.
Dost ol kişidir ki, Yâr-ı Gâr’dır. Kucağında, mübârek bir emânet vardır. Bütün delikleri elbisesinden muhtelif parçalarla tıkar, son deliğe tabanını dayamıştır. Kucağındaki mübârek emânet, uyumayan uyanıklık içinde uyur görünmektedir.
Oradan Ebû-Bekr’i yılan sokar. Dost son deliğe tabanını, taban gibi görünen
gönlünü uzatandır, gönlü ile orayı tıkayandır