Cortazar’ın okuduğum ilk kitabı. İlk öyküyü okuduğumda ne okudum şimdi ben dedim. Diğer okuduğum yazarlara benzemiyor ama alışınca da akıp gidiyor. Kitaptan sevdiğim bir alıntıyla yazımı sonlandırıyorum. “İnsan seninle konuşurken aynı zamanda yalnızmış gibi hissediyor, belki de bu yüzden insan seninle şimdi benim yaptığım gibi konuşuyor.”
