ayşenur

ayşenur
@aysennryldrm
“Düşün zamanın akıp gidişini!”
Neredeydi şimdi annem? Yoktu artık, can yakıcı gerçeklik buydu. Ama sahiden artık yok muydu yoksa benim ulaşamayacağım başka bir boyuta mı gitmişti?
Reklam
Sonuçta bizi bir araya getiren aslında ikimizin de yalnızlık düşkünü insanlar olmamızdı. İç dünyalarımız vardı ve belli bir uyum içinde böylesine uzun süre yan yana yol almamızı bu dünyalar sağladı. İkimiz de birbirimizi ne görmezden geldik ne hayatlarımıza müdahale ettik.
Onca zaman boyunca delirmiş bir fırıldak gibi dönüp durmuş, gözlerim bağlı yürümüş, çevremde neler olduğunu anlayabilmek için ürkekçe ileri uzatmıştım. Anemonlar ile mercanlar, palyaço balıkları arasında yüzerken o sabah gözlerimden bağ düşüvermişti. Hayat, diye düşündüm, her zaman ama her zaman şaşırtabilir bizi. İşte yüreğimde bu umutla çıktım sudan.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Senin sesin ve adımların evde duyulmaz olduğundan beri kendime bakmaz oldum. Bir başkasının bakışlarında yansımadığın zaman var olmak çok zor. Belki kadınlardan çok erkekler için böyle. Biz erkeklerin kaynakları daha az, kendi başımıza bırakıldığımızda çıpasız sandala benziyoruz.
Seni ansızın karşımda gördüğümde acaba kaç çeşitli duygu sel olup aktı içimden? Sanki bir taş, bir ağaç gövdesi, cansız bir şeymişsin gibi umursamaz bakış ve adımlarla ilerleyip gitmek isterdim.
Reklam
Reklam
228 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.