ayşenur
ayşenur
@aysennryldrm
“Düşün zamanın akıp gidişini!”
Tıp fakültesi
29 October
59 reader point
Joined on February 2022
Okuma Hedefleri
İnsan hayatı boyunca mütamadiyen sürdürdüğü hayatta kalma mücadelesinde kaçırdığı veyahut görmezden geldiği küçük şeyler yaşamımızın üzerindeki etkisini yadsınamayacak kadar mühim olduğunu göstermektedir. İnsanı beşerden ayıran evvela en kıstas özelliği vicdanının sesine kulak kesilmedir. Dinginliği sadece göz yummak değil bilakis dışarıdaki hayatta mücadele edenlere de yardımda bulunabilmek işte o zaman ancak vicdan sükuta erebilir.
İnsan kaçırdığı küçük şeylerle yaşamının eksik yapboz parçalarını tamamlayabilir ne var ki gözümüzün önünden geçen küçük şeyleri görmemekte ısrarcıyız.
Kahraman kadın
İrlandalı yazar, her an karşımıza çıkabilecek alelade olayları kadın kahramanların perspektifinden sunduğu öyküler topluluğu. Her öykünün kahramanı kadın olması ve onların zihinlerindeki korkuları, tedirginlikleri, yaşanmamışlıkları anlatıyor. Bir kadın olduğum için mi bu kadar iyi anladım bilmiyorum. Bazen kötü bir şey olmaz ama kuşkun seni tedirgin eder mesela evde korumasız haldesin kafanda türlü türlü senaryolar kurarsın. Ve o senaryolar olması dahilinde sen en sevdiğinin üzerine siper olmaya hazırsındır hele ki bu bir anneyse…
Kadın olmanın güçlüklerini, bir o kadar da içindeki sonsuz sevgiyi, partnerine duyduğun o sadakati bir kadının gözünden okumak çok güzeldi. öykü okumayı sevmem zannederdim nitekim bu kanıyı boşa çıkaran bir kitap oldu benim için. En çok da öykünün başı ve sonunu senin hayal gücüne bağlı olmasını sevdim.
Dorianın tapılası güzelliği
(Spoiler içerir!)
Ah Dorian keşmekeş bir haz dünyasında zevkine tapılan bir güzelliksin. Seni hep kolay manipüle edilen zavallı , ürkek ve bir şeytana ruhunu satan masumane bir sima olarak hatırlayacağım. Yüzündeki o imgelerin kafamdaki tahayyülü o kadar net ve bariz ki o kahrolasıca gözlerindeki riyakarlık, dudak kıvrımlarındaki küstahlık midemi bulandırıyor. Henry karakteri, en yakın dostu, materyalist ve modernitenin ölçüsüz şahikası diyebilirim. Onun iğrenç fantezi deneylerinin biricik deneği dorian zavallısı. Kadınlara yönelik yaptığı iğrenç aşağılamalarda cabası.
Ben en çok bu hikayede üzen karakter, ressamın masumane karşılıksız dostluğu oluyor. Genel kurgu olarak insanın bu kitabı okuyup da bu dünyanın sefahatine bir ömür boyu sürse de ruhunun çürümesi onu an be an takip edecek. İnsanın bedenini bu kadar göze sokulduğu bir çağ da bizim çabamız ruhumuzun da beslenmeye ihtiyacı olduğunu unutmamak.
“Ama gözler gerçeği göremez ki. Yüreğiyle aramalı insan. “değil mi amabir kitabı bu kadar yaşayarak okumak sizce de çok etkileyici bir şey değil mi? Bu biraz karakter analizi gibi oldu ama kitap da bir ideal kimliğin umarsız arayışlarında yalpanan bir Dorian var:(
Reader Follow Recommendations
Sophie
Bazı yaşadıklarını dilinin ucuna gelir ama tam istediğin gibi anlatamazsın duygularını, içinin bir yerinde hayır tam olarak hissettiğim bu değil dersin yaa işte bu kitap anlatamadıklarını anlatıyor sana seni anlattığı yerlerde içini derinlerde bir yerde pelte haline gelmiş yaranı hissediyorsun. Belki haz alıyorsun belki içinin susturmaya çalıştıkların gün aydınlığına kavuşup özgür kalması seni feraha kavuşturuyor . Belki de seni belkilerden kurtarıyor. Bazen bir kelime bazen bir cümle de kendini bulabileceğin abartısız bir eserrrokunacaklar listesinin şahııı
İnsani Enkaz Toplama Evi
Çok etkileyiciydi, sonuna doğru büyük heyecanla okuduğum, bir solukta bitebilecek harika ötesi bir eserdi. Yazarın kendi gerçekliği hiç çarpıtmadan yazması ve kendine ait o sert üslupu hiç sağaltmadan vermesi ve içindeki o öfkeyi, tükenmişliği uzun uzun betimlemesine ihtiyaç duymadan sizin de o duyguyu yaşamanıza olanak tanıyan bir eser. Kitap da merhametsizliğin , acımasızlığın bir insana nasıl haz verdiğini, umutsuzluğun insanı nasıl kötü bir insana dönüşümünü okuyacaksınız nitekim şu sözleriyle yazarın eserdeki bu öfkenin kökenin nihilizme yatkınlığının olduğunu da görürüz: “Tanrı’ ya inanmıyorum, insana inanmıyorum, ideolojilere inanmıyorum.”
Felaketzedeler evine geçecek olursak kendinin de bir zamanlar Küba’daki rejimlerden kaçıp sığındığı Miami’deki happy home bakımevinin bir yansımasıdır. Bakımevinde yaşayanların hepsine bir kulp takılarak hitap edilir isimden ziyade lakapları göze çarpar. Yazarımız şizofreni, sınır kişilik bozukluğu gibi bir kaç tanı almış bir akıl hastasıdır. Psikiyatri kliniklerinde ve bakımevlerinde tedavi görmüştür. Yaşamının son demlerinde kendine ait küçük bir evde yaşamını sürdürmüştür.
Kitabında geçen “ elime bir tabanca aldığımı hayal ediyorum. Dayıyorum şakağıma. Tetiğimi çekiyorum” sözünü intihar ederek gerçeğe dönüştürmüştür.
