Ayşe Karapinar
@ayseozlem
Hacettepe Üniversitesi
İstanbul
28 Ağustos
66 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Umut etmekten vazgeçmekse özgürlüktü, evet kesinlikle özgürlüktü.
Sayfa 295Kitabı okudu
O gece kendi içime uzandım, orada uzun süre sere serpe yattım. Ve nakış işlercesine kendimi yeniden yarattım. Kıymetli bir cevher çıkarırcasına, zahmetle, kanımla, canımla içimden çekip çıkardım.
Sayfa 294Kitabı okudu
“İnsan önce kendinden başlamalı toplanmaya. Önce kendini ayağa kaldırmalı.”
Sayfa 293Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Birisini tutkuyla, ihtirasla, arzuyla, bencilce sevmek kaybetmekti.
Sayfa 290Kitabı okudu
En nihayetinde her masal, her hikâye bir çatışmayla başlar. İnsan o çatışmaları bir bir çözendir, mücadele edendir. İnsan kendini, kendine anlatandır. İnsan kendini kurandır, inşa edendir.
Sayfa 281Kitabı okudu
Ne zordur buldum sanırken kaybetmek her şeyini.
Sayfa 280Kitabı okudu
İnsanın evi kendi kendine inşa ettiğiydi, başkalarının yanına sığınmaya çalıştığı yer değil.
Sayfa 277Kitabı okudu
“Hakikat er ya da geç bizi bulur”
Sayfa 272Kitabı okudu
Kasırgalar her zaman ortalığı dağıtmak için gelmez, bazen de kötülükleri temizlemek ve ortalığı yeniden iyicil bir sükûnete kavuşturmak için gelirdi.
Sayfa 270Kitabı okudu
Kaderleri birbirine bağlanmış insanlar, dünyadaki yaşamları boyunca karşılaşır dururmuş.
Sayfa 258Kitabı okudu
Neden her seferinde aynı yerden yaralanıyordu ki insan? Neden huzur bulduğumuz tek yer aynı zamanda bizi yaralayan yegâne yer olmak zorundaydı?
Sayfa 256Kitabı okudu
İnsanın hikâyesi, onu beklediği değil aradığı yerdeymiş. Meğer hikâye ancak bulmak istediğinde anlatırmış kendini. Mesele kime kulak vereceğini bilmekmiş.
Sayfa 232Kitabı okudu
İnsanın hayatında acabalar, keşkeler hiç bitmiyordu.
Sayfa 222Kitabı okudu
İnsana en yakın olan, her zaman en zor terk edilendir.
Sayfa 192Kitabı okudu
Görünen yaralar her zaman görünmeyenlerden daha hızlı iyileşirdi. Suskun yaralar ise bir ömür boyu kanar dururdu.
Sayfa 172Kitabı okudu