aysun boşluk
@aysunimo
Bu devrin dengi değilim...
Öğretmen
Lev Tolstoy benim en büyük eğitmenim..
"Hiçbir şey bir erkeğin kişiliğini iyi aile terbiyesi almış bir kadınla kuracağı yakınlık kadar geliştiremez." Lev Nikolayeviç Tolstoy İtiraflarım,
394 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
İyi geceler
Umarım bir gün kendimi affederim; duyduğum fazla merhametin yan etkilerini umursamadan, aşırı dozda sevgiyle insanları sevip kendime zarar vermiş olmam yüzünden.
Bu kalp nasıl bir organdı, anlamış değildim. Sadece o istediği zaman bir muhatap bulabiliyordun. Öbür türlü ne sorduğun sorulara cevap veriyor, ne de söz dinliyordu. Benim de mutluluktan başım dönseydi ya, ama dönmüyordu. Hemen yanı başımda bir sessizlik, ben istemesem bile beni istemediğim yerlere götürecek gibi büyüyordu. İnsanlığın en derin sancısıdır, yeryüzünde o kadar dil varken içinde bulunduğu duyguları anlatacak kelime bulamaması. Ama benim konuşmam gerekiyordu. İçimde demlediğim bir duygu vardı ama içine ne kadar şeker katsam tatlanmayacak gibiydi
on numara tespit:)
“Dikkat et oğlum. Çoğu kadın ‘Evet haklısın, evet sana inandım,’ der ama işin aslı öyle değildir. Sadece bu kadınların ‘Bekle, seni suçüstü yakalayacağım,’ deme şeklidir. O yüzden bir kadın sana hislerinden bahsediyorsa, bu da ‘O hatayı yapma, seni suçüstü yakalamak istemiyorum,’ deme şeklidir ve yakalanma.”
Okur Takip Önerileri
“Mutluluk… Ruh sağlığı en çabuk bozulan duygudur. Huzurun olmadığı bir ortam herkesi deli eder,” dedi.
Herkesin kendince planları var ama hayat kendi oyununu oynadığı zaman roller değişebiliyor
İnsanların gözyaşlarıyla konuşabildiğini ve ağlamanın da yanık bir türkü gibi koktuğunu ben Zerda’dan öğrendim.
içimde o kadar güzel gülüyordun ki tebessümlerinde dört mevsimin nabzını tutuyordum.
Dört mevsimin üçünü bu mahzende, kapalı kapılar ardında yaşasam da sen içimde hep bahardın
İnsan yollarını ezbere bildiği bir şehrin sokaklarında bile, tutunabileceği bir sevdiği olmadığı zaman kaybolur.
Aslında görebilene, kadınlar birçok erkekten daha delikanlıydı.
Karanlıklar üstünü örtmüyordu insanın ve üşüdüğünde bir çay demlemiyordu yalnızlık. “Yalnızlık güzel şeydir,” diyen şerefsiz neredeydi?
Dünyada bir insanın kendini ifade edebilmesi için kaç dil vardı? Ya da Türkçede bir insanın kendini anlatabilmesi için kaç kelime bulunuyordu? Neden biri dışında yüreğime değen olmadı? “Üzgünüm,”
. Kimi düşlesem manzarama bir yalnızlık omuz atıyor, içimdeki sıkıntılar bela arıyordu. Böyle gidiyordu her şey benden, ben de onlardan
. “Bir evde bir kız çocuğu, kokusunu yayarak yaşıyorsa cenneti başka bir yerde aramayın,”
Hep böyle vedalarla büyürdü özlemler ve hep bu vedalar öksüz bırakırdı insanı, biliyordum