Bu cüzdanı biliyordum. Geçmişinden kalan bir cüzdandı, benden bile öncesinden. Öylesine eskimişti ki o cüzdana bakarken yutkunmadan edemedim. Eskitmeyi sevmezdi ama eskiyen her şeye önem verirdi.
Onun için eskiyen biri olamamıştım hiçbir zaman çünkü beni unutmuştu. Bir cüzdan kadar bile eskimemiştim onun gözünde.
"Bana sarılmanı daha önceden de istemiştim," dedi kırgın bir tınıyla. "O zaman da sarılmamıştın. Zaman geçiyor, sen büyüyorsun ama bana hissettirdiklerin iyi ya da kötü hiç değişmiyor."
"Sözler unutulur," dedi Korel ve kaşlarını çattı. "Belki de bu yaşına kadar çok söz verdin ama bak, hiçbirini hatırlamıyorsun. Bana verdiğin sözü de unutursun."