Azime İlayda
@azimeilaydaa
dhf 2/5
30 March
13 reader point
Joined on March 2020
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Bende hiç tükenmez bir hayat vardı
Kırlara yayılan ilkbahar gibi
Kalbim hiç durmadan hızla çarpardı
Göğsümün içinde ateş var gibiBazı nur içinde, bazı sisteyim
Bazı beni seven bir göğüsteyim
Kah el üstündeydim, kah hapisteydim
Her yere sokulan bir rüzgar gibiAşkım iki günlük iptilalardı
Hayatım tükenmez maceralardı
İçimde binlerce istekler vardı
Bir şair, yahut bir hükümdar gibiHissedince sana vurulduğumu
Anladım ne kadar yorulduğumu
Sakinleştiğimi, durulduğumu
Denize dökülen bir pınar gibiŞimdi şiir bence senin yüzündür
Şimdi benim tahtım senin dizindir
Sevgilim, saadet ikimizindir
Göklerden gelen bir yadigar gibiSözün şiirlerin mükemmelidir
Senden başkasını seven delidir
Yüzün çiçeklerin en güzelidir
Gözlerin bilinmez bir diyar gibiBaşını göğsüme sakla sevgilim
Güzel saçlarında dolaşsın elim
Bir gün ağlayalım, bir gün gülelim
Sevişen yaramaz çocuklar gibi
Duvarı delmeye gücüm yetmiyorsa , illa duvarı delicem diye yırtınmam elbette. Ama önümde yıkmaya gücümün yetmediği bir duvar olmasına razı olamam.
Son sınıra dayanmışlığın, ancak bunun başka türlü olamayacağının, sizin için hiçbir kaçış yolu olmadığının, asla başka bir insana dönüşemeyeceğinizin, değişmeniz için hâlâ vaktiniz ve şansınıiz olsa bile muhtemelen değişmek istemeyeceğinizin, isteseniz bile değişmek için hiçbir şey yapmayacağınızın, çünkü aslında belki de sizin dönüşebileceğiniz hiçbir şeyin olmadığı hissinden geliyordu.
Reader Follow Recommendations
bahaneyi sitemi bırak
İnsan yapabileceklerini isteyerek yapmalı ve çekmesi gereken acıyı isteyerek çekmelidir.
Ne değerli oluyor elde edemediklerimiz. Bir kere elde ettik mi başka bir şeye yöneliyor tutku. Dinmez, onulmaz bir susuzlukla bağlıyız yaşama.
Ruhumuzun derinliklerinde keşfedilmeyi bekleyen devasa bir dünya saklıdır. El değmemiş kudretliyle orada öylece durmaktadır. Ama öyle yeni ve kuvvetlidir ki varlığını kabullenmeye korkarız. Zira kim olduğumuzu keşfetmemiz durumunda alıştığımızın çok daha ötesine gidebileceğimizi kabullenmek zorunda kalırız ve bu bizi korkutur. Sürekli bana izin verilmedikleri için yapamadım der ve riske girmememizin daha iyi olduğunu düşünürüz böylesi daha rahattır, daha güvenilirdir. Ama bir yandan da insanın kendi yaşamından vazgeçmesi anlamına gelir..
