6/10
Maalesef sonuna hiç şaşırmadığım bi kitap. Ahmet Ümit kitapları gerçekten katilin son 3 5 sayfada ortaya çıktığı ve üstüne hiç dikkatleri çekmeyen biri olması üstüne kurulu olabilir mi?? Olmamalı. Aslında bu klişelere rağmen okuyucuyu sürüklemeyi başarması da ayrı bir başarı.
İstanbul hatırasından sonra okuduğum ikinci Ahmet Ümit romanı ama iki kitabı da okurkenki hislerim o kadar farklıydı ki. Bu kitapta polisiyelerde olması gereken heyecan hep eksik kaldı. Aslında kitaba başladığımda bahsedilen tarihi kişiliklerin gerçek hayattan olması ve birinci işlenen cinayetin sürprizi beni kendine çekti. Fakat daha sonra gereksiz uzatılıp bir yere varmayan olaylar ve karakterler, ana karakterimiz Esranın basit bi karakter olması, Eşrefle arasındaki anlamsız ilişki vbbbb de beni kitaptan uzaklaştıran şeyler oldu.
Evet anlamlı bi mesaj verilmek istenmiş ama bu yolun doğru yol olduğunu düşünmüyorum. Ayrıca şu sürekli bahsedilen ermeni techiri muhabbetleri de bir noktadan sonra sinirlerimi tepeme çıkarmaktan başka bir şey yapmadı. Gereksiz buldum.
