“Artık hiç olmadığın kadar varsın yüreğimde, Lakin öyle amansız bir sevda, Dermansız sızlamalar yoktur içimde. Umarsız sesin duyuluyor, Fütursuzca, adice edilmiş sözlerinde, Bir de umudumu boğan gözlerin, Görüyorum hala buğulu gecelerde. Yanıyordu belki de hala sigaram, Ya da gönlümden geliyor boğucu duman, Ne farkeder lanetler etsem geçmişe, Acılarımı unutturamaz gelecek zaman. Şimdi ise sensiz yolun belki de başı, Tan zamanı geldi, alıp gitmek lazım, Bitmez yoksa bu garibin savaşı. Durdum, Durmam dediğim her an durdum, Belki de son zerresi bu umudun; Döndüm ve belki son kez sordum, Öldüm de mi bitti bu aşk-ı zulüm, Ya da henüz başlamadı mı çilem be gülüm..