İşaret koymak sana has değil, bunu başkaları da yapar, bil istedim .... Ama beni tanımıyorsun ve ben artık alınmayı bırakalı çok oldu .... Aslında ne biliyormusun ?? Birine güveniyorsun; dalını kırıyor, bir başkası kolunu kırıyor, bir diğeri kalbini kırıyor ve sen insanlara güvenmeyi bırakıyorsun; ta ki karşına tam güvenilecek biri çıkmışken, sen de tutup onu harcıyorsun, hiç tereddüt etmeden, pervasızca kırıyorsun ruhunun kanatlarını; ki bu en acımasız darbe .... Ama farkında olmadığın bir şey varsa; o da ruh ölümsüzdür, yani tıpkı bir kertenkele gibi, yeniden onarır kendini yada anka kuşu gibi küllerinden yeniden doğar.... Tabi ki her ruhun yapabileceği bir beceri değildir bu, aksi takdirde ne farkımız olurdu birbirimizden .... Gölge Yazardan Alıntı