Alıntı
Çalıkuşu
Çalıkuşu +4
"İnandığım, güvendiğim, herkes kumdan kaleler gibi bir bir çöküyor. Bir sen kaldın. Ne olur gerçek ol!"
Çalıkuşu +4
"Tembelim ben, öfkemi nefrete dönüştüremeyecek kadar da rahatına düşkün. Kin de tutamam. Unuturum, sıkılırım, uykum gelir bi kere."
Çalıkuşu +4
Unutmuş değilim.
Lakin hatıralar paramparça.
Bir de şu içimdeki telafisi mümkün olmayan sızı olmasa.
Büsbütün öksüzdüm.
Büsbütün yetim.
Ben o sızıyı anne-baba bildim.
Allah acı çekebilme kabiliyetimden razı olsun benim.
Çalıkuşu +4
Daha o gün anlamıştım Feride. Ben ömrümce seninle sınanacaktım.
Yakup' un Yusuf' la,
İbrahim' in İsmail'le,
Kabil'in de Habil'le sınandığı gibi.
Çünkü insan daima en sevdigi ile sınanır...