" Kütüğün deve gibi ağlayışını, Peygamber Efendimizle
birlikte Ashabı Güzin de duyuyordu. Bir türlü susmuyordu. Fahri Âlem,
minberden inip yanına geldi. Elini üstüne koyup teselli edince sustu. Hattâ,
hurma kütüğünün deve gibi sızlamasını işiten sahabîler de gözyaşlarını
tutamamışlar, hüngür hüngür ağlamışlardı.
Evet, kuru direk, Hz. Resûlullah'tan uzak kaldı diye ses
verip ağlıyordu. Üzerinde yapılan "zikrullah"tan ayrı kaldı diye hâmile deve
gibi enin ediyordu.
Kuru direği teselli edip susturan Resûli Ekrem, ashabına
da dönerek, "Eğer ben onu kucaklayıp tesellî vermeseydim, Resûlullahın
ayrılığından Kıyamet'e kadar ağlaması böyle devam edecekti! "