Kitap geçmişle günümüz aramızda bir bağ kurup, sorun yaşadığımız alanlara değinip çözüm önerileri sunuyor bizlere. Okurken çocukken bunu bende yaşadım, evet bizim çocukluğumuzda da böyleydi cümlelerini defalarca kurduruyor yazar. Çocukluğuma götürmesi, kitabın içerisine beni ayrıca çekti. Dolabın alt kısmında dört çekmece vardı. En alt çekmecede daima beyaz mumlar bulunurdu. Şimdiki gibi süslü, şekilli, simli yahut kokulu değillerdi. Beyaz, dümdüz özelliksiz mumlardı. En büyük özelliğini suretleri vermiyordu onlara. Ne zaman elektrik kesilse annem o mumların ikisini yakar, iki çay tabağına oturtup getirirdi. Ve evet, harikulade mumluklarımızda olmadı hiç. Mumları oturma odasında uygun şekilde yerleştirir ve oturup elektriğin gelmesini beklerdik. O bekleyiş esnasında babam bir sihirbaza dönüşürdü gözümde. Mum alevinin duvara yansıyan ölgün ışığında parmaklarını birleştirir, büker, açıp kapatır ve şekilden şekile sokardı. (S:27) Arka kapaktan; Artık “eskiden” diye başlıyor pek çok cümlemiz. Birbirimizin gözlerine bakmayı unuttuk. Güzel bir ân yakalayınca, hafızalarımız yerine videolara kaydediyoruz. Yeni çıkan her teknoloji hayatımızın baş köşesinde yerini alırken, bizden götürdüklerini fark etmeyecek kadar meşgulüz. Durmaksızın çalan telefonlar, diziler, mailler, mesajlarla kuşatıldık. Biraz yavaşlamak vakti çoktan geldi belki de. Duralım. Duralım ve… Bir kalbimiz vardır, onu hatırlayalım.

Bir Kalbiniz Vardır Onu HatırlayınızRümeysa Oğuz · Diyanet Vakfı Yayınları · 202330 okunma