Geceleyin, koskoca şehrin lambalarını,
Bir keskin üfleyişim söndürmeye yetecek;
Korku, şehrin çelikten sesini tüketecek.
Herşey susacak o ân, çalınacak kapılar;
Kiremitleri yaprak yaprak alan bir rüzgâr,
Ağzımdan haykıracak, uzun, gizli, çapraşık...
Erişilmez fikir ki, düğüm düğüm dolaşık...
Sarıldıkça boşanan yumak, çözülen demet;
Başı görünmez hayal, sonu gelmez nedamet...
1931
"Yeryüzünde iyiliğe muhtaç çok insan var efendim. Düşünüyorum, sizin arayıp durduğunuz hakikat benim için bu iyilikten ibaret. Arzın karanlık yüzü sayısız kötülükle dolu çünkü."
"Çare?"
"İnsanları uyandırmak! Yoksa Rabb'in gazabı gelecek."