Bana kimsin diye sorma meleğim
Bana kimsin diye sorma meleğim
Pek güzel dinle de izah edeyim
Nam-ı naçizime `Fikret' derler
Şi're de nisbetimi söylerler
Kaldığım varsa da gah ekmeksiz
Kalmadım şimdiye dek mesleksiz
Nur bekler gibi nısf-ı şebde
Bekledim on iki yıl mektebde
Sonra çıktım ne için bilmeyerek
Bu da bir cilve-i baht olsa gerek
Bab-ı Ali'ye müdavimlendim
Ehl-i namus diye mimlendim
Şimdi bir hayli eser sahibiyim
`Ahmed Ihsan'da musahhih gibiyim
Saye-i lutf-i cihan-banide
Hocayım Mekteb-i Sultani'de...
Tevfik Fikret
Cân bula cânânını
Bayrâm o bayrâm ola
Kul bula sultânını
Bayrâm o bayrâm ola
Hüzn ü keder def' ola
Dilde hicâb ref' ola
Cümle günâh af ola
DOKSAN DOKUZ (TEVHİD)
Doksan Dokuz (Tevhîd)
Er-Rahmân’sın, her nefse yetişir merhametin.
Er-Rahîm’sin, doldurur sineleri rahmetin.
El-Müntakim’sin, öcün tövbesiz kalpleredir.
Ey rahle-i tedrisinde bana “aşk”ı öğreten!
Mademki, niyetin gitmek; bana neden öğrettin?
Ey bir tek “kör” umut ile bin bir sene sevilen!
Mademki, bilmeyecektin; neden sırrıma değdin?
Ey kırk kere yazdırır da, bir kez okumaz yar! Okuttuğun sayfaları, yırtıp atıyor musun? Ey görülene kadar yar, görülünce de ağyar... Gönülleri tutuşturup, sonra kaçıyor musun?
Ey Züleyha'nın sinesi, yazılmamış kitabım! Ey okunmayan harflerin, bilinmez elifbası... "Ben" dersinle başlamıştım; "Bab-ı Sen"de çakıldım.
Böyle bir harf görmemiştim; ne zormuş okuması!
Her vakit Mecnunlar yakan, yanmak nedir bilmeyen!
Kalbindeki kuyularda, bahtiyar mıdır hissin?
Her cümlemde yazılıp, her yerde dillenmeyen! Ateşe dostluğun yok da, yakmayı nasıl bildin?
Ahmet Levent Ay
BAB
Bab-ı aşk isterim en ulvisinden,
Bab-ı hayatım yoktur benim en erzelinden.
(Kd)