Bazen, derine işleyen işaretler, en fazla acıtanlardır.
Sayfa 200Kitabı okudu
Şimdi bu pisliğin içinde ölsem acaba ne olurdu? Fark eden olur muydu yokluğumu?
Sayfa 208Kitabı okudu
Tanrı bile iyi bir hikâyenin gücünü bilir. Bir insana ulaşıp onu sıcak bir battaniye gibi nasıl sarabileceğini çok iyi bilir.
Sayfa 286Kitabı okudu
İnsanlar hakkında hep bir iki bir şey bildiğimi sanırdım onları sıradan ya da değil diye listelerken bile. Düşündüm. Belki dünya insanların küçük paketler halinde özetlenebileceği şekilde dizayn edilmemişti belki onlar sadece insandı yorgun incinmiş ve yalnız kendi zamanlarında ve kendi yollarında.
Umut, hiçbirimize fazla yakın olmayanlar arasında son günlerde. Adamların bazıları onunla soğuk algınlığıyla savaşır gibi savaşıyor, bazıları da sıcak bir battaniyeye sarılır gibi sarılıyor ona. Ya ben? Geceleri sinsice rüyalarıma giriyor ve babama benziyor ve sana ve yuvama.
Ölme zamanlarımı geldi
Asansör içinde beklerken, resepsiyondaki hemşire bıkkın bir ses tonuyla "Adamın derdi nedir?" diye sordu.
"Tuhaf anılar hatırlıyor" Genç kadının sesi bomboş ve monotondu. Duraksadım ve onlara doğru baktım. Eğer ben babamı hastaneye yatırıyor olsaydım sanırım biraz daha duygusal olurdum.
Hemşire,plastik benzeri bir şeyden ince bir parçayı kontrol etti. "Grilerde bu aralar bu tarz şeyleri çok görmeye başladık"
Genç adam kafasıyla onayladı. "Zamanları geldi" Asansör kapısı açıldı ama ben orada durmuş, gözlerimi onlara dikmiştim. Adam yaşlı insanların ölme zamanlarının geldiğini mi anlatmak istiyordu? Eminim öyle değildir.
Sayfa 157 - Olimpos YayınlarıKitabı okudu
" Kim toplumdan dışlanmış ve terk edilmiş birinin bir yuva bulabileceğini düşünmeye cesaret edebilirdi? Kim onun ağırlığı altında ezilmeden sevebileceğini hayal edebilirdi?
Bir mucize ilaç, hastayı iyi edebilir miydi? Peh!"
Sayfa 351Kitabı okudu
... "Ve daha da kötüsü, biz inandık. Ve sonunda inandığımızın altında ezildik."...
Sayfa 351Kitabı okudu