Badem Ağaçları
"insanüstü bir iş bu. Ama insanların gerçekleştirilmesine uzun zaman harcadıkları işlere insanüstü denilir, hepsi bu."
Badem Ağaçları
"Bizim insan işimiz, özgür tinlerin sonsuz bunalımını yatıştıracak birkaç çözüm bulmak. Yırtılmış olanı dikmemiz, öylesine açık bir biçimde adaletsiz bir dünyada adaleti düşlenebilir, yüzyılın mutsuzluğuyla zehirlenmiş halklar için mutluluğu anlamlı kılmamız gerekiyor."
Badem Ağaçları
"İstediğimiz de artık hiçbir zaman kılıcın önünde eğilmemek, tinin hizmetine girmeyen güce bundan böyle hiçbir zaman hak vermemek...sonu olmayan bir iş bu."
Badem Ağaçları
"Ama bugün iş değişti, ressam ve keşiş de silah altına alındı...Tin, bir fatihin bile kendisine tanımasını bildiği o krallara yaraşır güveni yitirdi; şimdi, gücü dizginlemesini bilemediğinden, ona lanet yağdırarak yiyip bitiriyor kendini."
Badem Ağaçları
"Napoléon, Fontanes'a şöyle dermiş: Şu dünyada en çok hayranlık duyduğum şey nedir, biliyor musunuz? Gücün herhangi bir şey kurmakta yetersiz kalması. Yalnızca iki güç var dünyada: kılıç ile ruh. Kılıç sonunda her zaman ruha yenik düşer."
Badem Ağaçları Aldıkları Yaralardan Öldüler" şiirimi yayınladığında, bir pazar öğleden sonrasındaki tepkisi hâlâ hatırımda. Metnim heyecanla, benim heyecanımla ilgiliydi ve çelişik tepkilere neden oldu. İsrail elçiliğinden bir danışmanın bir mektubunu hatırlıyorum; bana şöyle diyordu (hatırladığım kadarıyla aktarıyorum): "Sizin metninizde tehlikeli olan şey, metinden çıkan heyecan ve şiir, Rouleau'nun makalesi unutulacak, sizinki unutulmayacak!" Genet birkaç gün sonra bana, "Görüyorsun, edebiyat korkutuyor!" dedi..
Sayfa 95 - Sel YayıncılıkKitabı okudu
"Neden hiç ağaç yok?" diye sordum sürücüye.
"İsrail bu bölgedeki ağaçları söktü. " dedi sürücü. "Ağaçların güvenliklerine karşı nasıl bir tehdit oluşturduğunu düşünsenize: Tanklarından birinin tepesine bir portakal düşebilir. "
Kuşların hem bir memleket
hem de sürgün yeri olarak
giydikleri ağaçları savunuyorum
Bir bahar daha! Badem ağaçları çiçekleniyor ve ben, beni biraz daha geceye sürükleyen her mevsimin, çukura yaklaştıran her senenin geçtiğini dehşetle görüyorum... Nereye gidiyorum Allah'ım? Bundan sonra ne var? Gam kadehinden son yudumu içmek lazım gelince yanımda kim bulunacak?
Sayfa 137 - Kapı
Bunlar hep yalan albayım, buralar hep yalan.
Kalbimin doğusunda bir yalan dünya vardı.
Okyanusları mavi olmayan.
Benim için hayat,
Kalbi kalpazanlıktan kırk sene yatmış çıkmış bir adamdı.
Geçmişim acıyor şimdi, yalnız benim değil
Benim ülkemin geçmişi de acıyor mesela.
Bilirdim oysa ilk badem ağaçları çiçek açar baharda.
Bilirdim çiçek satan çingene kızlarını
Onlar bütün şimdileri, bütün zamanlara
Bir gül parasına satardı.
Oğlan kıza bir gül alsa
Bilirdim odur en kırmızı zaman.
Adına aşk diyorlardı
Kalbimin doğusunda bir yalan dünya vardı.
