Modern Arap şiirinin köşe taşlarından olan Mahmud Derviş, bu kitabıyla hem içerik hem de şekil bakımından yepyeni bir tarzda çıkar karşımıza.
"Filistin'in hiç silah tutmamış komandosu" Mahmud Derviş, bu şiirlerinde yüzünü Filistin'e değil kendi içine dönmüştür. Artık şiirlerinde zeytin ağacı "Filistin" yoktur, badem ağaçları "kendi benliği" vardır.
Kitabına seçtiği iç başlıklar da bu ferdi yaklaşımı gözler önüne serer: Sen, O Adam, Ben O Kadın.
Birbirinden ayrı düşmüş "ben"lerini anlatır Derviş.
Son bölüm ise sürgün şiirleridir. 20. yüzyıl Arap aydınlarına sürgün de yatmış bir çağdır. Derviş de tıpkı diğer modern Arap entelektüeller gibi sürgünden payını almıştır. Arap aydınlarına bir selamlamadır bu şiirler.
Arap şiirinin ayrı bir letafeti vardır. Binlerce yıllık bir anlatı geleneğinin modern versiyonu olan bu şiirleri çok sevdim. Tavsiye ederim.
Hasan Ali Toptaş'ın bu esere benzer
