Kitap okumuyoruz. Sloganik, romantik şeyleri sevip onlara bağlanıyoruz. Hikayeler ile ömür tüketiyoruz. Okumayı ve araştırmayı sevmiyoruz. Bu yüzden tuzakların farkına varamıyoruz ve bizi kolayca kuşatıp yok edebiliyorlar.
Tek bir göreve yoğunlaşın
Belki de günümüzde karşılaştığımız en büyük engellerden biri tek bir göreve yoğunlaşamamaktır. Etrafımızda o kadar çok teknoloji ve o kadar çok dikkat dağıtıcı şey var ki. E-posta yazarken YouTube’daki bir videoyu izliyoruz, o arada bir sohbet penceresi açılıveriyor ve onu yanıtlıyoruz. Sonrasında akıllı telefonlarımız cebimizde titriyor, o mesaja cevap verir vermez bilgisayarımıza geri dönüyoruz, Facebook’a bağlanıyoruz. Otuz dakika geçiveriyor ve yazmamız gereken e-postanın neyle ilgili olduğunu unutuyoruz.
Aynı şey film izlerken akşam yemeği yediğimiz sırada da oluyor; son ısırığı alana kadar somonun ne kadar lezzetli olduğunu fark etmiyoruz.
Genellikle işleri birleştirmenin bize zaman kazandırdığını zannetsek de bilimsel olarak tam tersi kanıtlanmıştır. Birden fazla işi yapmakta iyi olduğunu iddia edenler pek verimli değiller. Aslında en az verimli olanlardır.
Yalan
Doğruları unutuyor, yalanları inşa ediyoruz. Toplum olarak yalana bağlanıyoruz.
Hepimizin içinde bitmek bilmeyen korkaklıklar var.
Yalnızlıktan korktuğumuz için seviyoruz.
Terk edilmekten korktuğumuz için sımsıkı bağlanıyoruz.
Ağlamaktan korktuğumuz için kahkahaların içine saklanıyoruz. Ölümden korktuğumuz için onu hiç aklımıza getirmiyoruz. Korkularımızla yaşıyor, korkularımız yüzünden ölüyoruz...
“...birbirimize yalnızca görüntülerimizle bağlanıyoruz.”
Çağımızın sorunlarından bir diğeri.
Birbirimize yalnızca görüntülerimizle bağlanıyoruz.
